¹Y RESPONDIO Job, y dijo:

¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

²¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?

²"Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

³Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?

³U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

⁴Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.

⁴Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

⁵Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,

⁵Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

⁶Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.

⁶mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

⁷He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.

⁷Ja, unë bërtas: "Dhunë!", por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

⁸Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.

⁸Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

⁹Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.

⁹Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

¹⁰Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

¹⁰Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

¹¹E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.

¹¹Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

¹²Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.

¹²Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

¹³Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.

¹³Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

¹⁴Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.

¹⁴Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

¹⁵Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.

¹⁵Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

¹⁶Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.

¹⁶Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t'i lutem me gojën time.

¹⁷Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

¹⁷Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

¹⁸Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.

¹⁸Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

¹⁹Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

¹⁹Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

²⁰Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.

²⁰Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

²¹Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.

²¹Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

²²¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?

²²Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

²³Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ­Quién diese que se escribieran en un libro!

²³Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

²⁴Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!

²⁴sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

²⁵Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:

²⁵Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

²⁶Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;

²⁶Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

²⁷Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

²⁷Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

²⁸Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

²⁸Në rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

²⁹Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.

²⁹ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".