¹Y RESPONDIO Eliphaz el Temanita, y dijo:

¹Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

²Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?

²"A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t'i ndalë fjalët?

³He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;

³Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

⁴Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.

⁴fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

⁵Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.

⁵Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

⁶¿Es este tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?

⁶Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

⁷Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?

⁷Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

⁸Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.

⁸Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

⁹Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.

⁹Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

¹⁰El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.

¹⁰Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

¹¹El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.

¹¹Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

¹²El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.

¹²Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

¹³En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,

¹³Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

¹⁴Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:

¹⁴më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

¹⁵Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.

¹⁵Një frymë më kaloi përpara, dhe m'u ngritën përpjetë qimet e trupit.

¹⁶Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:

¹⁶Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

¹⁷¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?

¹⁷"A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

¹⁸He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles

¹⁸Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

¹⁹Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!

¹⁹aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

²⁰De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.

²⁰Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

²¹¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.

²¹Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".