Spanish: Reina Valera (1909)

Zarma

Job

19

1Y RESPONDIO Job, y dijo:
1 Ayuba tu ka ne:
2¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?
2 «Waati fo no araŋ g'ay fundo taabandiyaŋo naŋ? Araŋ m'ay bagu-bagu nda sanniyaŋ mo naŋ.
3Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?
3 Sorro way wo kulu araŋ goono g'ay foy no, Haawi mana araŋ di nda mate kaŋ cine araŋ goono g'ay zamba?
4Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.
4 Baa da cimi no ay na taali te, Ay taalo day si bisa ay boŋo boŋ.
5Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,
5 Hala day daahir boŋbeeray no araŋ goono ga cabe ay se, Ka cabe kaŋ ay masiiba no ga ti ay taali dakeyaŋo sabaabu,
6Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.
6 Kulu araŋ ma woodin bay: Irikoy no k'ay zeeri, Nga no ka nga wufa daaru k'ay windi.
7He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.
7 Ay goono ga wurru! Ay goono ga yoy-yoy! toonye sabbay se, Yoy-yoy! amma boro kulu siino ga maa. Ay na gaakasinay ce, amma ay mana du cimi ciiti.
8Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.
8 A n'ay fonda kosaray hal ay si du ka bisa, A na kubay sinji ay se fonda gaa.
9Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.
9 A n'ay darza kulu kaa ay gaa, Ka boŋtoba kaa ay boŋo gaa.
10Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
10 A n'ay bagu-bagu kuray kulu, ay ban mo. A n'ay beeja dagu mo sanda tuuri-nya.
11E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
11 A na nga futa danjo diyandi ay boŋ, A n'ay ye nga yanjekaarey ra.
12Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.
12 A marga satey ga kaa care banda, Ka ngey fonda hanse zama ngey ma wongu nd'ay, I goono ga gata sinji k'ay nangora windi.
13Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
13 A n'ay nya-izey moorandi ay gumo, Ay mo-ka-bayrayey mo n'ay fay waani.
14Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.
14 Ay dumey gaze, Ay goray corey mo dinya ay gaa.
15Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.
15 Borey kaŋ yaŋ ga zumbu ay kwaara, baa ay koŋŋey mo n'ay himandi sanda yaw cine. Ay ciya i se sanda mebaraw.
16Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.
16 Ay g'ay bannya ce, Amma a si tu ay se, Baa ay n'a ŋwaaray da sanni.
17Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
17 Ay funsaro ciya hay fo yaw ay wando se, Ay ciya fanta hari ay nya ize gundey mo se.
18Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
18 Baa zanka kayney go ga donda ay. D'ay tun ka kay, kal i m'ay wow.
19Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
19 Ay saaware corey kulu no k'ay fanta, Ay baakoy mo bare ka wangu ay.
20Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
20 Ay biriyey go ga naagu ay baso nd'ay kuuro gaa. Da cat no ay du ka faaba.
21Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.
21 Hay! wa bakar ay se, wa bakar ay se, ya araŋ ay corey, Zama Irikoy kambe n'ay ham.
22¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?
22 Ifo se no araŋ goono g'ay fundo gurzugandi sanda mate kaŋ cine Irikoy goono ga te? Ay gaa-baso mana wasa araŋ se bo?
23Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ­Quién diese que se escribieran en un libro!
23 Doŋ d'i g'ay sanney hantum! Doŋ day i m'i hantum tira fo ra!
24Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!
24 Doŋ i m'i jabu tondi hantumyaŋ ra hal abada da guuru kalam, K'i kawaatimandi nda bidile.
25Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:
25 Zama ay bay kaŋ ay Fansakwa gonda fundi, Kokor banda mo a ga kay ndunnya boŋ.
26Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;
26 Ay gaaham woone halaciyaŋ banda, Kulu nda yaadin ay gaaham ra, ay ga di Irikoy.
27Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
27 Ay ga di a mo, ay bumbo, Ay moy no ga di a, manti mo sanda boro fo wane bo. Ay bina go ga yalla-yalla ay ra.
28Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
28 D'araŋ ne: ‹Mate kaŋ iri g'a fundo gurzugandi nd'a neeya!› Kulu sanno kaajo go ay do.
29Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.
29 Kal araŋ ma humburu takuba araŋ boŋ se, Zama dukuri ga takuba ciito candi ka kande, Zama araŋ ma bay kaŋ ciiti hane go no.»