¹Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

¹Bendize, ó minha alma, ao Senhor! Senhor, Deus meu, tu és magnificentíssimo! Estás vestido de honra e de majestade,

²Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

²tu que te cobres de luz como de um manto, que estendes os céus como uma cortina.

³ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

³És tu que pões nas águas os vigamentos da tua morada, que fazes das nuvens o teu carro, que andas sobre as asas do vento;

⁴I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

⁴que fazes dos ventos teus mensageiros, dum fogo abrasador os teus ministros.

⁵Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

⁵Lançaste os fundamentos da terra, para que ela não fosse abalada em tempo algum.

⁶Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

⁶Tu a cobriste do abismo, como dum vestido; as águas estavam sobre as montanhas.

⁷Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

⁷Â tua repreensão fugiram; � voz do teu trovão puseram-se em fuga.

⁸Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

⁸Elevaram-se as montanhas, desceram os vales, até o lugar que lhes determinaste.

⁹Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

⁹Limite lhes traçaste, que não haviam de ultrapassar, para que não tornassem a cobrir a terra.

¹⁰Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

¹⁰És tu que nos vales fazes rebentar nascentes, que correm entre as colinas.

¹¹dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

¹¹Dão de beber a todos os animais do campo; ali os asnos monteses matam a sua sede.

¹²Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

¹²Junto delas habitam as aves dos céus; dentre a ramagem fazem ouvir o seu canto.

¹³Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

¹³Da tua alta morada regas os montes; a terra se farta do fruto das tuas obras.

¹⁴Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

¹⁴Fazes crescer erva para os animais, e a verdura para uso do homem, de sorte que da terra tire o alimento,

¹⁵dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

¹⁵o vinho que alegra o seu coração, o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que lhe fortalece o coração.

¹⁶Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

¹⁶Saciam-se as árvores do Senhor, os cedros do Líbano que ele plantou,

¹⁷aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

¹⁷nos quais as aves se aninham, e a cegonha, cuja casa está nos ciprestes.

¹⁸Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

¹⁸Os altos montes são um refúgio para as cabras montesas, e as rochas para os querogrilos.

¹⁹Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

¹⁹Designou a lua para marcar as estações; o sol sabe a hora do seu ocaso.

²⁰Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

²⁰Fazes as trevas, e vem a noite, na qual saem todos os animais da selva.

²¹Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

²¹Os leões novos os animais bramam pela presa, e de Deus buscam o seu sustento.

²²Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

²²Quando nasce o sol, logo se recolhem e se deitam nos seus covis.

²³Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

²³Então sai o homem para a sua lida e para o seu trabalho, até a tarde.

²⁴Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

²⁴Ó Senhor, quão multiformes são as tuas obras! Todas elas as fizeste com sabedoria; a terra está cheia das tuas riquezas.

²⁵Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

²⁵Eis também o vasto e espaçoso mar, no qual se movem seres inumeráveis, animais pequenos e grandes.

²⁶e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t'u tallur në të.

²⁶Ali andam os navios, e o leviatã que formaste para nele folgar.

²⁷Të gjithë presin që ti t'u japësh ushqimin në kohën e duhur.

²⁷Todos esperam de ti que lhes dês o sustento a seu tempo.

²⁸Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

²⁸Tu lho dás, e eles o recolhem; abres a tua mão, e eles se fartam de bens.

²⁹Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

²⁹Escondes o teu rosto, e ficam perturbados; se lhes tiras a respiração, morrem, e voltam para o seu pó.

³⁰Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

³⁰Envias o teu fôlego, e são criados; e assim renovas a face da terra.

³¹Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

³¹Permaneça para sempre a glória do Senhor; regozije-se o Senhor nas suas obras;

³²ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

³²ele olha para a terra, e ela treme; ele toca nas montanhas, e elas fumegam.

³³Unë do t'i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t'i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

³³Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus enquanto eu existir.

³⁴Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

³⁴Seja-lhe agradável a minha meditação; eu me regozijarei no Senhor.

³⁵Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

³⁵Sejam extirpados da terra os pecadores, e não subsistam mais os ímpios. Bendize, ó minha alma, ao Senhor. Louvai ao Senhor.