¹Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

¹Ouvi isto, vós todos os povos; inclinai os ouvidos, todos os habitantes do mundo,

²qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

²quer humildes quer grandes, tanto ricos como pobres.

³Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

³A minha boca falará a sabedoria, e a meditação do meu coração será de entendimento.

⁴Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

⁴Inclinarei os meus ouvidos a uma parábola; decifrarei o meu enigma ao som da harpa.

⁵Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

⁵Por que temeria eu nos dias da adversidade, ao cercar-me a iniqüidade dos meus perseguidores,

⁶ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

⁶dos que confiam nos seus bens e se gloriam na multidão das suas riquezas?

⁷Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t'i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

⁷Nenhum deles de modo algum pode remir a seu irmão, nem por ele dar um resgate a Deus,

⁸sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

⁸(pois a redenção da sua vida é caríssima, de sorte que os seus recursos não dariam;)

⁹për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

⁹para que continuasse a viver para sempre, e não visse a cova.

¹⁰Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

¹⁰Sim, ele verá que até os sábios morrem, que perecem igualmente o néscio e o estúpido, e deixam a outros os seus bens.

¹¹Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

¹¹O pensamento íntimo deles é que as suas casas são perpétuas e as suas habitações de geração em geração; dão �s suas terras os seus próprios nomes.

¹²Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

¹²Mas o homem, embora esteja em honra, não permanece; antes é como os animais que perecem.

¹³Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

¹³Este é o destino dos que confiam em si mesmos; o fim dos que se satisfazem com as suas próprias palavras.

¹⁴Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t'i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

¹⁴Como ovelhas são arrebanhados ao Seol; a morte os pastoreia; ao romper do dia os retos terão domínio sobre eles; e a sua formosura se consumirá no Seol, que lhes será por habitação.

¹⁵Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

¹⁵Mas Deus remirá a minha alma do poder do Seol, pois me receberá.

¹⁶Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

¹⁶Não temas quando alguém se enriquece, quando a glória da sua casa aumenta.

¹⁷sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

¹⁷Pois, quando morrer, nada levará consigo; a sua glória não descerá após ele.

¹⁸Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

¹⁸Ainda que ele, enquanto vivo, se considera feliz e os homens o louvam quando faz o bem a si mesmo,

¹⁹ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

¹⁹ele irá ter com a geração de seus pais; eles nunca mais verão a luz

²⁰Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

²⁰Mas o homem, embora esteja em honra, não permanece; antes é como os animais que perecem.