¹Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

¹BENDICE, alma mía, á Jehová. Jehová, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.

²Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

²El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;

³ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

³Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;

⁴I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

⁴El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.

⁵Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

⁵El fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.

⁶Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

⁶Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.

⁷Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

⁷A tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;

⁸Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

⁸Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.

⁹Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

⁹Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.

¹⁰Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

¹⁰Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.

¹¹dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

¹¹Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.

¹²Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

¹²Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.

¹³Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

¹³El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.

¹⁴Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

¹⁴El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.

¹⁵dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

¹⁵Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.

¹⁶Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

¹⁶Llénanse de jugo los árboles de Jehová, Los cedros del Líbano que él plantó.

¹⁷aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

¹⁷Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.

¹⁸Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

¹⁸Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.

¹⁹Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

¹⁹Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.

²⁰Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

²⁰Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.

²¹Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

²¹Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.

²²Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

²²Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.

²³Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

²³Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.

²⁴Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

²⁴Cuán muchas son tus obras, oh Jehová! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.

²⁵Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

²⁵Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.

²⁶e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t'u tallur në të.

²⁶Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.

²⁷Të gjithë presin që ti t'u japësh ushqimin në kohën e duhur.

²⁷Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.

²⁸Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

²⁸Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.

²⁹Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

²⁹Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.

³⁰Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

³⁰Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.

³¹Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

³¹Sea la gloria de Jehová para siempre; Alégrese Jehová en sus obras;

³²ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

³²El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.

³³Unë do t'i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t'i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

³³A Jehová cantaré en mi vida: A mi Dios salmearé mientras viviere.

³⁴Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

³⁴Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en Jehová.

³⁵Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

³⁵Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á Jehová. Aleluya.