Zarma

Spanish: Reina Valera (1909)

Proverbs

9

1 Laakal na nga fuwo cina, A na bonjare iyye jabu a se.
1LA sabiduría edificó su casa, Labró sus siete columnas;
2 A na nga almaney wi, a na nga duvaŋo* hanse, A na nga taablo daaru mo.
2Mató sus víctimas, templó su vino, Y puso su mesa.
3 A na nga koŋŋey donton, Kwaara tudey boŋ a goono ga jinde sambu ka ne:
3Envió sus criadas; Sobre lo más alto de la ciudad clamó:
4 «Boro kulu kaŋ sinda carmay ma gana ka kaa ne.» Boro kaŋ jaŋ fahamay mo, a ga ne a se:
4Cualquiera simple, venga acá. A los faltos de cordura dijo:
5 «Kaa k'ay ŋwaaro ŋwa, Ka duvaŋo kaŋ ay hanse din haŋ.
5Venid, comed mi pan, Y bebed del vino que yo he templado.
6 Wa fay da carmay-jaŋay ka funa. Wa gana fahamay fonda ra.»
6Dejad las simplezas, y vivid; Y andad por el camino de la inteligencia.
7 Boro kaŋ na dondako gooji, Haawi no a goono ga candi ka kande nga boŋ gaa. Boro kaŋ kaseeti boro laalo gaa mo ga wowi candi ka kande nga boŋ gaa.
7El que corrige al escarnecedor, afrenta se acarrea: El que reprende al impío, se atrae mancha.
8 Ma si kaseeti dondako gaa, a ma si konna nin. Ma kaseeti laakalkooni gaa, a ga ba nin.
8No reprendas al escarnecedor, porque no te aborrezca: Corrige al sabio, y te amará.
9 Ma laakalkooni dondonandi, nga mo ga tonton da laakal. Ma adilante dondonandi, a ga tonton da bayray.
9Da al sabio, y será más sabio: Enseña al justo, y acrecerá su saber.
10 Rabbi humburkumay ya laakal sintinay no, I ma Hananyankoyo bay, nga mo fahamay no.
10El temor de Jehová es el principio de la sabiduría; Y la ciencia de los santos es inteligencia.
11 Zama ay do no ni jirbey ga te iboobo, Ni jiirey mo ga tonton.
11Porque por mí se aumentarán tus días, Y años de vida se te añadirán.
12 Da ni gonda laakal, ni boŋ se no ni gonda laakal. Da ni ga dondayaŋ te mo, ni hinne no g'a jare.
12Si fueres sabio, para ti lo serás: Mas si fueres escarnecedor, pagarás tú solo.
13 Wayboro kaŋ sinda laakal, kosongu boobo no a ga te, Saamo no si hay kulu bay.
13La mujer loca es alborotadora; Es simple é ignorante.
14 A ga goro nga windo me gaa kwaara ra. A go tudo boŋ da nga tita ka goro.
14Siéntase en una silla á la puerta de su casa, En lo alto de la ciudad,
15 Zama a ma borey kaŋ ga bisa yaŋ ce, Borey kaŋ yaŋ ga ngey fondey di sap-sap.
15Para llamar á los que pasan por el camino, Que van por sus caminos derechos.
16 Boro kaŋ si caram ma gana noodin. Nga mo kaŋ sinda fahamay, waybora ma ne a se:
16Cualquiera simple, dice, venga acá. A los faltos de cordura dijo:
17 «Zaytaray harey ya yuyaŋ no, }waari mo kaŋ i ŋwa tugante ga kaan no.»
17Las aguas hurtadas son dulces, Y el pan comido en oculto es suave.
18 Day a mana bay kaŋ buukoyaŋ go noodin, Waybora din yawey go Alaahara guusey ra mo.
18Y no saben que allí están los muertos; Que sus convidados están en los profundos de la sepultura.