1 Doonkoy jine bora se. Kora izey baytu fo no.
1Al Músico principal: Salmo para los hijos de Coré. OID esto, pueblos todos; Escuchad, habitadores todos del mundo:
2 Ya araŋ ndunnya dumey kulu, wa maa woone wo. Ya araŋ ndunnya gorokoy kulu, --
2Así los plebeyos como los nobles, El rico y el pobre juntamente.
3 Boro kayney da boro beerey, Da arzakantey da talkey, wa hanga jeeri care banda:
3Mi boca hablará sabiduría; Y el pensamiento de mi corazón inteligencia.
4 Ay meyo ga laakal _sanniyaŋ|_ ci, Ay bina fintalyaŋ mo ga ciya fahamay wane.
4Acomodaré á ejemplos mi oído: Declararé con el arpa mi enigma.
5 Ay g'ay hangey jeeri yaasay se, Ay g'ay misa mo feeri da moolo beeri karyaŋ.
5¿Por qué he de temer en los días de adversidad, Cuando la iniquidad de mis insidiadores me cercare?
6 Ifo se no humburkumay g'ay di masiiba jirbey ra, Saaya kaŋ ay ibarey laala go g'ay windi?
6Los que confían en sus haciendas, Y en la muchedumbre de sus riquezas se jactan,
7 Sanda borey kaŋ yaŋ ga de ngey arzakey gaa, Ngey kaŋ yaŋ ga fooma ngey duure baayaŋ sabbay se.
7Ninguno de ellos podrá en manera alguna redimir al hermano, Ni dar á Dios su rescate.
8 I ra sinda boro kaŋ ga hin ka nga nya-ize fansa nda mate kulu kaŋ cine no, Wala a ma fansayaŋ hari no Irikoy se a se.
8(Porque la redención de su vida es de gran precio, Y no se hará jamás;)
9 Zama i fundey fansayaŋ hari ga caada, Kala a m'a naŋ hinne hal abada,
9Que viva adelante para siempre, Y nunca vea la sepultura.
10 Kaŋ ga naŋ a ma funa duumi, hal a ma si fumbu.
10Pues se ve que mueren los sabios, Así como el insensato y el necio perecen, Y dejan á otros sus riquezas.
11 Zama a go ga di laakalkooney go ga bu, Saamo nda alman alhaalikoy go ga halaci care banda, I ma ngey arzakey naŋ boro fooyaŋ se.
11En su interior tienen que sus casas serán eternas, Y sus habitaciones para generación y generación: Llamaron sus tierras de sus nombres.
12 I tammahãyaŋ gaa, Ngey windey wo ga tondo no hal abada, Ngey nangorayey mo hala zamaney kulu me. I ga ngey bumbey maayey daŋ ngey laabey gaa.
12Mas el hombre no permanecerá en honra: Es semejante á las bestias que perecen.
13 Amma boro nda nga darza kulu si duumi bo, A ga hima day danga almaney kaŋ ga halaci.
13Este su camino es su locura: Con todo, corren sus descendientes por el dicho de ellos. (Selah.)
14 Saamey fonda nooya, Ngey d'i banda borey kaŋ yaŋ ga maa i sanney kaani. (Wa dangay)
14Como rebaños serán puestos en la sepultura; La muerte se cebará en ellos; Y los rectos se enseñorearán de ellos por la mañana: Y se consumirá su bien parecer en el sepulcro de su morada.
15 I na i waadu Alaahara se sanda feeji kuru cine. Buuyaŋ no g'i boy. Adilantey g'i may susubay. I gaakuro mo ga ciya Alaahara se ŋwaari. I ga daray ngey windey se nangu mooro.
15Empero Dios redimirá mi vida del poder de la sepultura, Cuando me tomará. (Selah.)
16 Amma Irikoy g'ay fundo fansa ka kaa Alaahara hino ra, Zama a g'ay sambu. (Wa dangay)
16No temas cuando se enriquece alguno, Cuando aumenta la gloria de su casa;
17 Ma si humburu waati kaŋ i na boro fo arzakandi, Alwaati kaŋ a windo darza tonton.
17Porque en muriendo no llevará nada, Ni descenderá tras él su gloria.
18 Zama d'a bu, a si konda hay kulu, A darza mo s'a gana ka koy ganda.
18Si bien mientras viviere, dirá dichosa á su alma: Y tú serás loado cuando bien te tratares.
19 Baa kaŋ ni ga ni boŋ saabu duumi ni baafuna ra, Borey ga ni sifa mo waati kaŋ ni goono ga boriyandi ni boŋ se,
19Entrará á la generación de sus padres: No verán luz para siempre.
20 Kulu nda yaadin ni ga koy ni kaayey waddey do, kaŋ yaŋ si ye ka di kaari koyne hal abada.
20El hombre en honra que no entiende, Semejante es á las bestias que perecen.
21 Boro kaŋ gonda beeray, a sinda mo fahamay, A ga hima sanda almaney kaŋ ga halaci.