1En sång av Asaf. Varför, o Gud, har du så alldeles förkastat oss, varför ryker din vredes eld mot fåren i din hjord?
1Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin?Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
2Tänk på din menighet, som du i fordom tid förvärvade, som du förlossade, till att bliva din arvedels stam; tänk på Sions berg, där du har din boning.
2Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu,Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağıVe üzerine konut kurduğun Siyon Dağını.
3Vänd dina steg till den plats där evig förödelse råder; allt har ju fienden fördärvat i helgedomen.
3Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru,Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
4Dina ovänner hava skränat inne i ditt församlingshus, de hava satt upp sina tecken såsom rätta tecken.
4Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi,Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
5Det var en syn, såsom när man höjer yxor mot en tjock skog.
5Gür bir ormanaBaltayla dalar gibiydiler.
6Och alla dess snidverk hava de nu krossat med yxa och bila.
6Baltayla, balyozla kırdılar,Bütün oymaları.
7De hava satt eld på din helgedom och oskärat ända till grunden ditt namns boning.
7Ateşe verdiler tapınağını,Yerle bir edip kutsallığını bozdularAdının yaşadığı konutun.
8De hava sagt i sina hjärtan: »Vi vilja alldeles kuva dem.» Alla Guds församlingshus hava de bränt upp här i landet.
8İçlerinden, ‹‹Hepsini ezelim!›› dediler.Ülkede Tanrıyla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
9Våra tecken se vi icke; ingen profet finnes mer, och hos oss är ingen som vet för huru länge.
9Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz,Peygamberler de yok oldu,İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
10Huru länge, och Gud, skall ovännen få smäda och fienden oavlåtligen få förakta ditt namn?
10Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek,Hasmın senin adını hor görecek?
11Varför håller du tillbaka din hand, din högra hand? Drag den fram ur din barm och förgör dem.
11Niçin geri çekiyorsun elini?Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
12Gud, du är ju min konung av ålder, du är den som skaffar frälsning på jorden.
12Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı,Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
13Det var du som delade havet genom din makt; du krossade drakarnas huvuden mot vattnet.
13Gücünle denizi yardın,Canavarların kafasını sularda parçaladın.
14Det var du som bräckte Leviatans huvuden och gav honom till mat åt öknens skaror.
14Livyatanın başlarını ezdin,Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
15Det var du som lät källa och bäck bryta fram; du lät ock starka strömmar uttorka.
15Kaynaklar, dereler fışkırttın,Sürekli akan ırmakları kuruttun.
16Din är dagen, din är ock natten, du har berett ljuset och solen.
16Gün senindir, gece de senin,Ay ve güneşi sen yerleştirdin, kastediyor.
17Det är du som har fastställt alla jordens gränser; sommar och vinter äro skapade av dig.
17Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın,Yazı da kışı da yaratan sensin.
18Så tänk nu på huru fienden smädar HERREN, och huru ett dåraktigt folk föraktar ditt namn.
18Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü,Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
19Lämna ej ut åt vilddjuren din turturduvas själ; förgät icke för alltid dina betrycktas liv.
19Canavara teslim etme kumrunun canını,Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
20Tänk på förbundet; ty i landets smygvrår finnes fullt upp av våldsnästen.
20Yaptığın antlaşmayı gözönüne al,Çünkü ülkenin her karanlık köşesiZorbaların inleriyle dolmuş.
21Låt icke den förtryckte vika tillbaka med blygd, låt den betryckte och den fattige lova ditt namn.
21Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin,Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
22Stå upp, o Gud; utför din sak. Betänk huru du varder smädad hela dagen av dåren.
22Kalk, ey Tanrı, davanı savun!Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
23Glöm icke bort dina ovänners rop, dina motståndares larm, som alltjämt höjes.
23Unutma hasımlarının yaygarasını,Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!