¹Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

¹Hast thou known the time of The bearing of the wild goats of the rock? The bringing forth of hinds thou dost mark!

²Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

²Thou dost number the months they fulfil? And thou hast known the time of their bringing forth!

³Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

³They bow down, Their young ones they bring forth safely, Their pangs they cast forth.

⁴Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

⁴Safe are their young ones, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.

⁵Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

⁵Who hath sent forth the wild ass free? Yea, the bands of the wild ass who opened?

⁶Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

⁶Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,

⁷Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

⁷He doth laugh at the multitude of a city, The cries of an exactor he heareth not.

⁸Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

⁸The range of mountains [is] his pasture, And after every green thing he seeketh.

⁹Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

⁹Is a Reem willing to serve thee? Doth he lodge by thy crib?

¹⁰Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

¹⁰Dost thou bind a Reem in a furrow [with] his thick band? Doth he harrow valleys after thee?

¹¹Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

¹¹Dost thou trust in him because great [is] his power? And dost thou leave unto him thy labour?

¹²Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

¹²Dost thou trust in him That he doth bring back thy seed? And [to] thy threshing-floor doth gather [it]?

¹³Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

¹³The wing of the rattling ones exulteth, Whether the pinion of the ostrich or hawk.

¹⁴Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

¹⁴For she leaveth on the earth her eggs, And on the dust she doth warm them,

¹⁵At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

¹⁵And she forgetteth that a foot may press it, And a beast of the field tread it down.

¹⁶Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

¹⁶Her young ones it hath hardened without her, In vain [is] her labour without fear.

¹⁷Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

¹⁷For God hath caused her to forget wisdom, And He hath not given a portion To her in understanding:

¹⁸Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

¹⁸At the time on high she lifteth herself up, She laugheth at the horse and at his rider.

¹⁹Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

¹⁹Dost thou give to the horse might? Dost thou clothe his neck [with] a mane?

²⁰Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

²⁰Dost thou cause him to rush as a locust? The majesty of his snorting [is] terrible.

²¹Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

²¹They dig in a valley, and he rejoiceth in power, He goeth forth to meet the armour.

²²Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

²²He laugheth at fear, and is not affrighted, And he turneth not back from the face of the sword.

²³Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

²³Against him rattle doth quiver, The flame of a spear, and a halbert.

²⁴Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

²⁴With trembling and rage he swalloweth the ground, And remaineth not stedfast Because of the sound of a trumpet.

²⁵Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

²⁵Among the trumpets he saith, Aha, And from afar he doth smell battle, Roaring of princes and shouting.

²⁶Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

²⁶By thine understanding flieth a hawk? Spreadeth he his wings to the south?

²⁷Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

²⁷At thy command goeth an eagle up high? Or lifteth he up his nest?

²⁸Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

²⁸A rock he doth inhabit, Yea, he lodgeth on the tooth of a rock, and fortress.

²⁹Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

²⁹From thence he hath sought food, To a far off place his eyes look attentively,

³⁰Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.

³⁰And his brood gulph up blood, And where the pierced [are] — there [is] he!