¹Huwag kang mananaghili sa mga masamang tao, ni magnasa ka man na masama sa kanila:

¹Be not envious of evil men, And desire not to be with them.

²Sapagka't ang kanilang puso ay nagaaral ng pagpighati, at ang kanilang mga labi ay nagsasalita ng kalikuan.

²For destruction doth their heart meditate, And perverseness do their lips speak.

³Sa karunungan ay natatayo ang bahay; at sa pamamagitan ng unawa ay natatatag.

³By wisdom is a house builded, And by understanding it establisheth itself.

⁴At sa pamamagitan ng kaalaman ay napupuno ang mga silid, ng lahat na mahalaga at maligayang mga kayamanan.

⁴And by knowledge the inner parts are filled, [With] all precious and pleasant wealth.

⁵Ang pantas na tao ay malakas; Oo, ang taong maalam ay lumalago ang kapangyarihan.

⁵Mighty [is] the wise in strength, And a man of knowledge is strengthening power,

⁶Sapagka't sa pamamagitan ng pantas na pamamatnubay ay makikipagdigma ka: at sa karamihan ng mga tagapayo ay may kaligtasan.

⁶For by plans thou makest for thyself war, And deliverance [is] in a multitude of counsellors.

⁷Karunungan ay totoong mataas sa ganang mangmang: hindi niya ibinubuka ang kaniyang bibig sa pintuang-bayan.

⁷Wisdom [is] high for a fool, In the gate he openeth not his mouth.

⁸Siyang kumakatha ng paggawa ng kasamaan, tatawagin siya ng mga tao na masamang tao.

⁸Whoso is devising to do evil, Him they call a master of wicked thoughts.

⁹Ang pagiisip ng kamangmangan ay kasalanan: at ang mangduduwahagi ay karumaldumal sa mga tao.

⁹The thought of folly [is] sin, And an abomination to man [is] a scorner.

¹⁰Kung ikaw ay manglupaypay sa kaarawan ng kasakunaan, ang iyong kalakasan ay munti.

¹⁰Thou hast shewed thyself weak in a day of adversity, Straitened is thy power,

¹¹Iligtas mo silang nangadala sa kamatayan, at ang mga handang papatayin, ay tingnan mo na iyong ibalik.

¹¹If [from] delivering those taken to death, And those slipping to the slaughter — thou keepest back.

¹²Kung iyong sinasabi, narito, hindi kami nakakaalam nito: hindi ba niya binubulay na tumitimbang ng mga puso? At siyang nagiingat ng iyong kaluluwa, hindi ba niya nalalaman? At hindi ba niya gagantihin ang bawa't tao ayon sa gawa niya?

¹²When thou sayest, `Lo, we knew not this.` Is not the Ponderer of hearts He who understandeth? And the Keeper of thy soul He who knoweth? And He hath rendered to man according to his work.

¹³Anak ko, kumain ka ng pulot, sapagka't mabuti; at ng pulot-pukyutan na matamis sa iyong lasa:

¹³Eat my son, honey that [is] good, And the honeycomb — sweet to thy palate.

¹⁴Sa gayo'y matututo ka ng karunungan na malalagay sa iyong kaluluwa: kung iyong nasumpungan ito, sa gayo'y magkakaroon ka nga ng kagantihan, at ang iyong pagasa ay hindi mahihiwalay.

¹⁴So [is] the knowledge of wisdom to thy soul, If thou hast found that there is a posterity And thy hope is not cut off.

¹⁵Huwag kang bumakay, Oh masamang tao, sa tahanan ng matuwid; huwag mong sirain ang kaniyang dakong pahingahan:

¹⁵Lay not wait, O wicked one, At the habitation of the righteous. Do not spoil his resting-place.

¹⁶Sapagka't ang matuwid ay nabubuwal na makapito, at bumabangon uli: nguni't ang masama ay nabubuwal sa kasakunaan.

¹⁶For seven [times] doth the righteous fall and rise, And the wicked stumble in evil.

¹⁷Huwag kang magalak pagka ang iyong kaaway ay nabubuwal, at huwag matuwa ang iyong puso pagka siya'y nabubuwal:

¹⁷In the falling of thine enemy rejoice not, And in his stumbling let not thy heart be joyful,

¹⁸Baka makita ng Panginoon, at ipagdamdam ng loob siya, at kaniyang ihiwalay ang poot niya sa kaniya.

¹⁸Lest Jehovah see, and [it be] evil in His eyes, And He hath turned from off him His anger.

¹⁹Huwag kang mabalisa dahil sa mga manggagawa ng masama; ni maging mapanaghiliin ka man sa masama:

¹⁹Fret not thyself at evil doers, Be not envious at the wicked,

²⁰Sapagka't hindi magkakaroon ng kagantihan sa masamang tao; ang ilawan ng masama ay papatayin.

²⁰For there is not a posterity to the evil, The lamp of the wicked is extinguished.

²¹Anak ko, matakot ka sa Panginoon at sa hari: at huwag kang makisalamuha sa kanila na mapagbago:

²¹Fear Jehovah, my son, and the king, With changers mix not up thyself,

²²Sapagka't ang kanilang kasakunaan ay darating na bigla; at sinong nakakaalam ng kasiraan nila kapuwa?

²²For suddenly doth their calamity rise, And the ruin of them both — who knoweth!

²³Ang mga ito man ay sabi rin ng pantas. Magkaroon ng pagtangi ng mga pagkatao sa kahatulan, ay hindi mabuti.

²³These also are for the wise: — To discern faces in judgment is not good.

²⁴Siyang nagsasabi sa masama, Ikaw ay matuwid; susumpain siya ng mga bayan, kayayamutan siya ng mga bansa:

²⁴Whoso is saying to the wicked, `Thou [art] righteous,` Peoples execrate him — nations abhor him.

²⁵Nguni't silang nagsisisaway sa kaniya ay magkakaroon ng kaluguran, at ang mabuting pagpapala ay darating sa kanila.

²⁵And to those reproving it is pleasant, And on them cometh a good blessing.

²⁶Siya'y humahalik sa mga labi niyaong nagbibigay ng matuwid na sagot.

²⁶Lips he kisseth who is returning straightforward words.

²⁷Ihanda mo ang iyong gawa sa labas, at ihanda mo sa iyo sa parang; at pagkatapos ay itayo mo ang iyong bahay.

²⁷Prepare in an out-place thy work, And make it ready in the field — go afterwards, Then thou hast built thy house.

²⁸Huwag kang sumaksi laban sa iyong kapuwa ng walang kadahilanan; at huwag kang magdaya ng iyong mga labi.

²⁸Be not a witness for nought against thy neighbour, Or thou hast enticed with thy lips.

²⁹Huwag mong sabihin, gagawin kong gayon sa kaniya na gaya ng ginawa niya sa akin: aking ibibigay sa tao ang ayon sa kaniyang gawa.

²⁹Say not, `As he did to me, so I do to him, I render to each according to his work.`

³⁰Ako'y nagdaan sa tabi ng bukid ng tamad, at sa tabi ng ubasan ng taong salat sa unawa;

³⁰Near the field of a slothful man I passed by, And near the vineyard of a man lacking heart.

³¹At, narito, tinubuang lahat ng mga tinik, ang ibabaw niyaon ay natakpan ng mga dawag, at ang bakod na bato ay nabagsak.

³¹And lo, it hath gone up — all of it — thorns! Covered its face have nettles, And its stone wall hath been broken down.

³²Ako nga'y tumingin, at aking binulay na mabuti: aking nakita, at tumanggap ako ng turo.

³²And I see — I — I do set my heart, I have seen — I have received instruction,

³³Kaunti pang tulog, kaunti pang idlip, kaunti pang paghahalukipkip ng mga kamay upang matulog:

³³A little sleep — a little slumber — A little folding of the hands to lie down.

³⁴Gayon darating ang iyong karalitaan na parang magnanakaw; at ang iyong kasalatan na parang nasasandatahang tao.

³⁴And thy poverty hath come [as] a traveller, And thy want as an armed man!