¹Oh mangagpasalamat kayo sa Panginoon; sapagka't siya'y mabuti: sapagka't ang kaniyang kagandahang-loob ay magpakailan man.

¹`Give ye thanks to Jehovah, For good, for to the age [is] His kindness:`

²Sabihing gayon ng tinubos ng Panginoon, na kaniyang tinubos sa kamay ng kaaway;

²Let the redeemed of Jehovah say, Whom He redeemed from the hand of an adversary.

³At mga pinisan mula sa mga lupain, mula sa silanganan, at mula sa kalunuran, mula sa hilagaan at mula sa timugan.

³And from the lands hath gathered them, From east and from west, From north, and from the sea.

⁴Sila'y nagsilaboy sa ilang, sa ulilang landas; sila'y hindi nakasumpong ng bayang tahanan.

⁴They wandered in a wilderness, in a desert by the way, A city of habitation they have not found.

⁵Gutom at uhaw, ang kanilang kaluluwa'y nanglupaypay sa kanila.

⁵Hungry — yea — thirsty, Their soul in them becometh feeble,

⁶Nang magkagayo'y nagsidaing sila sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at iniligtas niya sila sa kanilang kahirapan.

⁶And they cry unto Jehovah in their adversity, From their distress He delivereth them,

⁷Pinatnubayan naman niya sila sa matuwid na daan, upang sila'y magsiyaon sa bayang tahanan.

⁷And causeth them to tread in a right way, To go unto a city of habitation.

⁸Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!

⁸They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men.

⁹Sapagka't kaniyang binigyang kasiyahan ang nananabik na kaluluwa, at ang gutom na kaluluwa ay binusog niya ng kabutihan.

⁹For He hath satisfied a longing soul, And a hungry soul hath filled [with] goodness.

¹⁰Ang gayong tumatahan sa kadiliman, at sa lilim ng kamatayan, na natatali sa dalamhati at pangaw;

¹⁰Inhabitants of dark places and death-shade, Prisoners of affliction and of iron,

¹¹Sapagka't sila'y nanghimagsik laban sa mga salita ng Dios, at hinamak ang payo ng Kataastaasan:

¹¹Because they changed the saying of God, And the counsel of the Most High despised.

¹²Kaya't kaniyang ibinaba ang kanilang puso na may hirap; sila'y nangabuwal, at walang sumaklolo.

¹²And He humbleth with labour their heart, They have been feeble, and there is no helper.

¹³Nang magkagayo'y nagsidaing sila sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at iniligtas niya sila sa kanilang kahirapan.

¹³And they cry unto Jehovah in their adversity, From their distresses He saveth them.

¹⁴Inilabas niya sila sa kadiliman at sa lilim ng kamatayan, at pinatid ang kanilang mga tali.

¹⁴He bringeth them out from the dark place, And death-shade, And their bands He draweth away.

¹⁵Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!

¹⁵They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men.

¹⁶Sapagka't kaniyang sinira ang mga pintuang-bayan na tanso, at pinutol ang mga halang na bakal.

¹⁶For He hath broken doors of brass, And bars of iron He hath cut.

¹⁷Mga mangmang dahil sa kanilang mga pagsalangsang, at dahil sa kanilang mga kasamaan ay nadadalamhati.

¹⁷Fools, by means of their transgression, And by their iniquities, afflict themselves.

¹⁸Kinayayamutan ng kanilang kaluluwa ang sarisaring pagkain; at sila'y nagsisilapit sa mga pintuan ng kamatayan,

¹⁸All food doth their soul abominate, And they come nigh unto the gates of death,

¹⁹Nang magkagayo'y nagsidaing sila sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at iniligtas niya sila sa kanilang kahirapan.

¹⁹And cry unto Jehovah in their adversity, From their distresses He saveth them,

²⁰Sinugo niya ang kaniyang salita, at pinagaling sila, at iniligtas sila sa kanilang mga ikapapahamak.

²⁰He sendeth His word and healeth them, And delivereth from their destructions.

²¹Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!

²¹They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men,

²²At mangaghandog sila ng mga hain na pasalamat, at ipahayag ang kaniyang mga gawa na may awitan.

²²And they sacrifice sacrifices of thanksgiving, And recount His works with singing.

²³Silang nagsisibaba sa dagat sa mga sasakyan, na nangangalakal sa mga malawak na tubig;

²³Those going down [to] the sea in ships, Doing business in many waters,

²⁴Ang mga ito'y nangakakakita ng mga gawa ng Panginoon, at ng kaniyang mga kababalaghan sa kalaliman.

²⁴They have seen the works of Jehovah, And His wonders in the deep.

²⁵Sapagka't siya'y naguutos, at nagpapaunos, na nagbabangon ng mga alon niyaon.

²⁵And He saith, and appointeth a tempest, And it lifteth up its billows,

²⁶Nagsisitaas sa mga langit, nagsisibaba uli sa mga kalaliman: ang kanilang kaluluwa ay natutunaw dahil sa kabagabagan.

²⁶They go up [to] the heavens, they go down [to] the depths, Their soul in evil is melted.

²⁷Sila'y hahampashampas na paroo't parito, at gigiraygiray na parang lasing, at ang kanilang karunungan ay nawala.

²⁷They reel to and fro, and move as a drunkard, And all their wisdom is swallowed up.

²⁸Nang magkagayo'y nagsidaing sila sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at inilabas niya sila sa kanilang kahirapan.

²⁸And they cry to Jehovah in their adversity, And from their distresses He bringeth them out.

²⁹Kaniyang pinahihimpil ang bagyo, na anopa't ang mga alon niyaon ay nagsisitahimik.

²⁹He establisheth a whirlwind to a calm, And hushed are their billows.

³⁰Nang magkagayo'y natutuwa sila, dahil sa sila'y tiwasay. Sa gayo'y kaniyang dinadala sila sa daongang kanilang ibigin.

³⁰And they rejoice because they are quiet, And He leadeth them to the haven of their desire.

³¹Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!

³¹They confess to Jehovah His kindness, And His wonders to the sons of men,

³²Ibunyi rin naman nila siya sa kapulungan ng bayan, at purihin siya sa upuan ng mga matanda.

³²And they exalt Him in the assembly of the people, And in the seat of the elders praise Him.

³³Kaniyang pinapagiging ilang ang mga ilog, at uhaw na lupa ang mga bukal:

³³He maketh rivers become a wilderness, And fountains of waters become dry land.

³⁴Na maalat na ilang ang mainam na lupain, dahil sa kasamaan nila na nagsisitahan doon.

³⁴A fruitful land becometh a barren place, For the wickedness of its inhabitants.

³⁵Kaniyang pinapagiging lawa ng mga tubig ang ilang, at mga bukal ang tuyong lupain.

³⁵He maketh a wilderness become a pool of water, And a dry land become fountains of waters.

³⁶At kaniyang pinatatahan doon ang gutom, upang makapaghanda sila ng bayang tahanan;

³⁶And He causeth the hungry to dwell there, And they prepare a city of habitation.

³⁷At maghasik sa mga bukid, at magtanim ng mga ubasan, at magtamo ng mga bunga na pakinabang.

³⁷And they sow fields, and plant vineyards, And they make fruits of increase.

³⁸Kaniya namang pinagpapala sila, na anopa't sila'y lubhang nagsisidami; at hindi tinitiis na ang kanilang kawan ay magkulang.

³⁸And He blesseth them, and they multiply exceedingly, And their cattle He doth not diminish.

³⁹Muli, sila'y nakulangan at nahapay sa kapighatian, kabagabagan, at kahirapan.

³⁹And they are diminished, and bow down, By restraint, evil, and sorrow.

⁴⁰Kaniyang ibinubugso ang kadustaan sa mga pangulo, at kaniyang pinagagala sila sa ilang na walang lansangan.

⁴⁰He is pouring contempt upon nobles, And causeth them to wander in vacancy — no way.

⁴¹Gayon ma'y iniuupo niya sa mataas ang mapagkailangan mula sa kadalamhatian, at ginagawan siya ng mga angkan na parang kawan.

⁴¹And setteth on high the needy from affliction, And placeth families as a flock.

⁴²Makikita ng matuwid, at matutuwa; at titikumin ng lahat ng kasamaan ang kaniyang bibig.

⁴²The upright do see and rejoice, And all perversity hath shut her mouth.

⁴³Kung sino ang pantas ay magbulay sa mga bagay na ito, at kanilang magugunita ang mga kagandahang-loob ng Panginoon.

⁴³Who [is] wise, and observeth these? They understand the kind acts of Jehovah!