1Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.
1قد كرهت نفسي حياتي. اسيب شكواي. اتكلم في مرارة نفسي
2Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.
2قائلا لله لا تستذنبني. فهمني لماذا تخاصمني.
3Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?
3احسن عندك ان تظلم ان ترذل عمل يديك وتشرق على مشورة الاشرار.
4Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?
4ألك عينا بشر ام كنظر الانسان تنظر.
5Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,
5أأيامك كايام الانسان ام سنوك كايام الرجل
6Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,
6حتى تبحث عن اثمي وتفتش على خطيتي.
7Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?
7في علمك اني لست مذنبا ولا منقذ من يدك
8Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.
8يداك كوّنتاني وصنعتاني كلي جميعا. أفتبتلعني.
9Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?
9اذكر انك جبلتني كالطين. أفتعيدني الى التراب.
10Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?
10ألم تصبّني كاللبن وخثّرتني كالجبن.
11Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.
11كسوتني جلدا ولحما فنسجتني بعظام وعصب.
12Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.
12منحتني حياة ورحمة وحفظت عنايتك روحي.
13Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:
13لكنك كتمت هذه في قلبك. علمت ان هذا عندك.
14Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.
14ان اخطأت تلاحظني ولا تبرئني من اثمي.
15Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.
15ان اذنبت فويل لي. وان تبررت لا ارفع راسي. اني شبعان هوانا وناظر مذلتي.
16At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.
16وان ارتفع تصطادني كاسد ثم تعود وتتجبر عليّ.
17Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.
17تجدد شهودك تجاهي وتزيد غضبك عليّ. نوب وجيش ضدي
18Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.
18فلماذا اخرجتني من الرحم. كنت قد اسلمت الروح ولم ترني عين
19Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,
19فكنت كاني لم اكن فأقاد من الرحم الى القبر.
20Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,
20أليست ايامي قليلة. اترك. كف عني فاتبلج قليلا
21Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;
21قبل ان اذهب ولا اعود. الى ارض ظلمة وظل الموت
22Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.
22ارض ظلام مثل دجى ظل الموت وبلا ترتيب واشراقها كالدجى