1Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.
1الانسان مولود المرأة قليل الايام وشبعان تعبا.
2Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.
2يخرج كالزهر ثم ينحسم ويبرح كالظل ولا يقف.
3At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?
3فعلى مثل هذا حدقت عينيك واياي احضرت الى المحاكمة معك.
4Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.
4من يخرج الطاهر من النجس. لا احد.
5Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;
5ان كانت ايامه محدودة وعدد اشهره عندك وقد عينت اجله فلا يتجاوزه
6Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.
6فاقصر عنه ليسترح الى ان يسرّ كالاجير بانتهاء يومه
7Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.
7لان للشجرة رجاء. ان قطعت تخلف ايضا ولا تعدم خراعيبها.
8Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;
8ولو قدم في الارض اصلها ومات في التراب جذعها
9Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.
9فمن رائحة الماء تفرخ وتنبت فروعا كالغرس.
10Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?
10اما الرجل فيموت ويبلى. الانسان يسلم الروح فاين هو.
11Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;
11قد تنفد المياه من البحرة والنهر ينشف ويجف
12Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.
12والانسان يضطجع ولا يقوم. لا يستيقظون حتى لا تبقى السموات ولا ينتبهون من نومهم
13Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako!
13ليتك تواريني في الهاوية وتخفيني الى ان ينصرف غضبك وتعيّن لي اجلا فتذكرني.
14Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.
14ان مات رجل أفيحيا. كل ايام جهادي اصبر الى ان يأتي بدلي.
15Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.
15تدعو فانا اجيبك. تشتاق الى عمل يدك.
16Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?
16اما الآن فتحصي خطواتي. ألا تحافظ على خطيتي.
17Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.
17معصيتي مختوم عليها في صرّة وتلفّق عليّ فوق اثمي
18At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;
18ان الجبل الساقط ينتثر والصخر يزحزح من مكانه.
19Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.
19الحجارة تبليها المياه وتجرف سيولها تراب الارض. وكذلك انت تبيد رجاء الانسان.
20Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.
20تتجبر عليه ابدا فيذهب. تغير وجهه وتطرده.
21Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.
21يكرم بنوه ولا يعلم او يصغرون ولا يفهم بهم.
22Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.
22انما على ذاته يتوجع لحمه وعلى ذاتها تنوح نفسه