¹Bawa't pantas na babae ay nagtatayo ng kaniyang bahay: nguni't binubunot ng mangmang, ng kaniyang sariling mga kamay.

¹Every wise woman buildeth her house; But the foolish plucketh it down with her own hands.

²Siyang lumalakad sa kaniyang katuwiran ay natatakot sa Panginoon: nguni't siyang suwail sa kaniyang mga lakad ay humahamak sa kaniya.

²He that walketh in his uprightness feareth Jehovah; But he that is perverse in his ways despiseth him.

³Sa bibig ng mangmang ay may tungkod ng kapalaluan: nguni't ang mga labi ng pantas ay mangagiingat ng mga yaon.

³In the mouth of the foolish is a rod for [his] pride; But the lips of the wise shall preserve them.

⁴Kung saan walang baka, ang bangan ay malinis: nguni't ang karamihan ng bunga ay nasa kalakasan ng baka.

⁴Where no oxen are, the crib is clean; But much increase is by the strength of the ox.

⁵Ang tapat na saksi ay hindi magbubulaan: nguni't ang sinungaling na saksi ay nagbabadya ng mga kasinungalingan.

⁵A faithful witness will not lie; But a false witness uttereth lies.

⁶Ang manglilibak ay humahanap ng karunungan at walang nasusumpungan: nguni't ang kaalaman ay madali sa kaniya na naguunawa.

⁶A scoffer seeketh wisdom, and [findeth it] not; But knowledge is easy unto him that hath understanding.

⁷Paroon ka sa harapan ng taong mangmang, at hindi mo mamamalas sa kaniya ang mga labi ng kaalaman:

⁷Go into the presence of a foolish man, And thou shalt not perceive [in him] the lips of knowledge.

⁸Ang karunungan ng mabait ay makaunawa ng kaniyang lakad: nguni't ang kamangmangan ng mga mangmang ay karayaan.

⁸The wisdom of the prudent is to understand his way; But the folly of fools is deceit.

⁹Ang mangmang ay tumutuya sa sala: nguni't sa matuwid ay may mabuting kalooban.

⁹A trespass-offering mocketh fools; But among the upright there is good will.

¹⁰Nalalaman ng puso ang kaniyang sariling kapaitan; at ang tagaibang lupa ay hindi nakikialam ng kaniyang kagalakan.

¹⁰The heart knoweth its own bitterness; And a stranger doth not intermeddle with its joy.

¹¹Ang bahay ng masama ay mababagsak: nguni't ang tolda ng matuwid ay mamumukadkad.

¹¹The house of the wicked shall be overthrown; But the tent of the upright shall flourish.

¹²May daan na tila matuwid sa isang tao, nguni't ang dulo niyaon ay mga daan ng kamatayan.

¹²There is a way which seemeth right unto a man; But the end thereof are the ways of death.

¹³Maging sa pagtawa man ang puso ay nagiging mapanglaw; at ang wakas ng kasayahan ay kabigatan ng loob.

¹³Even in laughter the heart is sorrowful; And the end of mirth is heaviness.

¹⁴Ang tumatalikod ng kaniyang puso ay mabubusog ng kaniyang sariling mga lakad: at masisiyahang loob ang taong mabuti.

¹⁴The backslider in heart shall be filled with his own ways; And a good man [shall be satisfied] from himself.

¹⁵Pinaniniwalaan ng musmos ang bawa't salita: nguni't ang mabait ay tumitinging mabuti sa kaniyang paglakad.

¹⁵The simple believeth every word; But the prudent man looketh well to his going.

¹⁶Ang pantas ay natatakot at humihiwalay sa kasamaan: nguni't ang mangmang ay nagpapakilalang palalo, at timawa.

¹⁶A wise man feareth, and departeth from evil; But the fool beareth himself insolently, and is confident.

¹⁷Siyang nagagalit na madali ay gagawang may kamangmangan: at ang taong may masamang katha ay ipagtatanim.

¹⁷He that is soon angry will deal foolishly; And a man of wicked devices is hated.

¹⁸Ang musmos ay nagmamana ng kamangmangan: nguni't ang mabait ay puputungan ng kaalaman.

¹⁸The simple inherit folly; But the prudent are crowned with knowledge.

¹⁹Ang masama ay yumuyukod sa harap ng mabuti; at ang masama ay sa mga pintuang-daan ng matuwid.

¹⁹The evil bow down before the good; And the wicked, at the gates of the righteous.

²⁰Ipinagtatanim ang dukha maging ng kaniyang kapuwa: nguni't ang mayaman ay maraming kaibigan.

²⁰The poor is hated even of his own neighbor; But the rich hath many friends.

²¹Siyang humahamak sa kaniyang kapuwa ay nagkakasala: nguni't siyang naaawa sa dukha ay mapalad siya.

²¹He that despiseth his neighbor sinneth; But he that hath pity on the poor, happy is he.

²²Hindi ba sila nagkakamali na kumakatha ng kasamaan? Nguni't kaawaan at katotohanan ay sasa kanila na nagsisikatha ng mabuti.

²²Do they not err that devise evil? But mercy and truth [shall be to] them that devise good.

²³Sa lahat ng gawain ay may pakinabang: nguni't ang tabil ng mga labi ay naghahatid sa karalitaan.

²³In all labor there is profit; But the talk of the lips [tendeth] only to penury.

²⁴Ang putong ng mga pantas ay ang kanilang mga kayamanan: nguni't ang kamangmangan ng mga mangmang ay kamangmangan lamang.

²⁴The crown of the wise is their riches; [But] the folly of fools is [only] folly.

²⁵Ang tapat na saksi ay nagliligtas ng mga tao: nguni't siyang nagsasalita ng mga kasinungalingan ay nagdaraya.

²⁵A true witness delivereth souls; But he that uttereth lies [causeth] deceit.

²⁶Sa pagkatakot sa Panginoon ay may matibay na pagkakatiwala: at ang kaniyang mga anak ay magkakaroon ng dakong kanlungan.

²⁶In the fear of Jehovah is strong confidence; And his children shall have a place of refuge.

²⁷Ang pagkatakot sa Panginoon ay bukal ng kabuhayan, upang humiwalay sa mga silo ng kamatayan.

²⁷The fear of Jehovah is a fountain of life, That one may depart from the snares of death.

²⁸Nasa karamihan ng bayan ang kaluwalhatian ng hari: nguni't na sa pangangailangan ng bayan ang kapahamakan ng pangulo.

²⁸In the multitude of people is the king's glory; But in the want of people is the destruction of the prince.

²⁹Siyang makupad sa pagkagalit ay may dakilang paguunawa: nguni't siyang madaling magalit ay nagbubunyi ng kamangmangan.

²⁹He that is slow to anger is of great understanding; But he that is hasty of spirit exalteth folly.

³⁰Ang tiwasay na puso ay buhay ng katawan: nguni't ang kapanaghilian ay kabulukan ng mga buto.

³⁰A tranquil heart is the life of the flesh; But envy is the rottenness of the bones.

³¹Siyang pumipighati sa dukha ay humahamak sa Maylalang sa kaniya. Nguni't siyang naaawa sa mapagkailangan ay nagpaparangal sa kaniya.

³¹He that oppresseth the poor reproacheth his Maker; But he that hath mercy on the needy honoreth him.

³²Ang masama ay manahagis sa kaniyang masamang gawa: nguni't ang matuwid ay may kanlungan sa kaniyang kamatayan.

³²The wicked is thrust down in his evil-doing; But the righteous hath a refuge in his death.

³³Karunungan ay nagpapahinga sa puso niya na may paguunawa: nguni't ang nasa loob ng mga mangmang ay nalalaman.

³³Wisdom resteth in the heart of him that hath understanding; But [that which is] in the inward part of fools is made known.

³⁴Ang katuwiran ay nagbubunyi ng bansa: nguni't ang kasalanan ay kakutyaan sa alinmang bayan.

³⁴Righteousness exalteth a nation; But sin is a reproach to any people.

³⁵Ang lingap ng hari ay sa lingkod na gumagawa na may kapantasan: nguni't ang kaniyang poot ay magiging laban sa nakahihiya.

³⁵The king's favor is toward a servant that dealeth wisely; But his wrath will be [against] him that causeth shame.