¹At nang siya'y bumaba mula sa bundok, ay sinundan siya ng lubhang maraming tao.

¹Ug sa milugsong siya gikan sa bukid, ang mga dagkung panon sa mga tawo mingnunot kaniya.

²At narito, lumapit sa kaniya ang isang ketongin, at siya'y sinamba, na nagsasabi, Panginoon, kung ibig mo, ay maaaring malinis mo ako.

²Ug ania karon, usa ka sanlahon miduol ug misimba kaniya nga nagaingon: Ginoo, kong buot ka, arang ikaw makahinlo kanako.

³At iniunat niya ang kaniyang kamay, at siya'y hinipo, na nagsasabi, Ibig ko; luminis ka. At pagdaka'y nalinis ang kaniyang ketong.

³Ug sa gituy-od ni Jesus ang iyang kamot, iyang gihikap siya nga nagaingon: Buot ako, magmahinlo ka. Ug dihadiha dayon nahinloan siya sa iyang sanla.

⁴At sinabi sa kaniya ni Jesus, Ingatan mong huwag sabihin kanino man; kundi humayo ka, pakita ka sa saserdote, at ihandog mo ang alay na ipinagutos ni Moises, na bilang patotoo sa kanila.

⁴Unya si Jesus miingon kaniya: Pagmatngon nga dili ka magsugilon bisan kang kinsa, apan, lumakaw ka ug magpakita ka sa sacerdote, ug maghalad sa halad nga gisugo ni Moises, aron mahimong usa ka pamatuod alang kanila.

⁵At pagpasok niya sa Capernaum, ay lumapit sa kaniya ang isang senturion, na sa kaniya'y namanhik,

⁵Ug sa nakasulod si Jesus sa Capernaum, miduol kaniya ang usa ka centurion nga nagapakilooy kaniya,

⁶At nagsasabi, Panginoon, ang aking alila ay nararatay sa bahay, lumpo, at lubhang nahihirapan.

⁶Ug miingon: Ginoo, ang akong binatonan nga giparalisis, nagahay-ad sa balay, ug nagaantus sa hilabihan gayud.

⁷At sinabi niya sa kaniya, Paroroon ako, at siya'y aking pagagalingin.

⁷Ug si Jesus miingon kaniya: Moadto ako, ug ako siyang ayohon.

⁸At sumagot ang senturion at sinabi, Panginoon, hindi ako karapat-dapat na ikaw ay pumasok sa ilalim ng aking bubungan; datapuwa't sabihin mo lamang ang salita, at gagaling ang aking alila.

⁸Apan ang centurion mitubag ug miingon: Ginoo, dili ako takus nga mopasilong ikaw sa ilalum sa akong atop, apan isulti mo lamang ang usa ka pulong, ug ang akong binatonan mamaayo.

⁹Sapagka't ako rin naman ay taong nasa ilalim ng kapamahalaan, na may nasasakupan akong mga kawal: at sinasabi ko rito, Yumaon ka, at siya'y yumayaon; at sa isa, Halika, at siya'y lumalapit; at sa aking alipin, Gawin mo ito, at kaniyang ginagawa.

⁹Kay ako usab tawo nga anaa sa ilalum sa kagamhanan, ug ako adunay mga sundalo nga ubos sa akong pagmando; ug moingon ako sa usa: Umadto ka; ug moadto siya; ug sa usa: Umari ka; ug moari siya; ug sa akong ulipon: Buhata kini; ug buhaton niya.

¹⁰At nang marinig ito ni Jesus, ay nagtaka siya, at sinabi sa nagsisisunod, Katotohanang sinasabi ko sa inyo, na kahit sa Israel man, ay hindi ako nakasumpong ng ganito kalaking pananampalataya.

¹⁰Ug sa pagkadungog ni Jesus, nahibulong siya, ug miingon sa mga naganunot kaniya: Sa pagkamatuod nagaingon ako kaninyo, nga bisan pa sa Israel wala akoy hingkaplagan sama niini ka daku nga pagtoo.

¹¹At sinabi ko sa inyo, na marami ang magsisipanggaling sa silanganan at sa kalunuran, at magsisiupong kasama ni Abraham, at ni Isaac, at ni Jacob, sa kaharian ng langit:

¹¹Ug nagaingon ako kaninyo, nga daghan sa Sidlakan ug Kasadpan ang moanhi ug molingkod kauban ni Abraham, ug ni Isaac, ug ni Jacob, sa gingharian sa langit.

¹²Datapuwa't ang mga anak ng kaharian ay pawang itatapon sa kadiliman sa labas: diyan na nga ang pagtangis at pagngangalit ng mga ngipin.

¹²Apan ang mga anak sa gingharian pagaabugon sa kangitngitan sa gawas: didto aduna unyay panghilak ug panagkagut sa mga ngipon.

¹³At sinabi ni Jesus sa senturion, Humayo ka ng iyong lakad; at ayon sa iyong pagsampalataya, ay gayon ang sa iyo'y mangyari. At gumaling ang kaniyang alila sa oras ding yaon.

¹³Unya si Jesus miingon sa centurion: Lumakaw ka, ug ingon sa imong pagtoo mao ang pagabuhaton kanimo. Ug naayo ang iyang binatonan niadtong taknaa.

¹⁴At nang pumasok si Jesus sa bahay ni Pedro, ay nakita niya ang biyanang babae nito na nararatay dahil sa lagnat.

¹⁴Ug sa misulod si Jesus sa balay ni Pedro, hingkit-an niya ang ugangang babaye niini, nga nagahigda nga gihilantan.

¹⁵At hinipo ang kaniyang kamay, at inibsan siya ng lagnat; at siya'y nagbangon, at naglingkod sa kaniya.

¹⁵Ug iyang gihikap ang kamot niya ug gihuwasan siya sa hilanat; ug siya mibangon, ug nagaalagad kaniya.

¹⁶At nang kinahapunan, ay dinala nila sa kaniya ang maraming inaalihan ng demonio: at pinalayas niya sa isang salita ang masasamang espiritu at pinagaling ang lahat ng mga may sakit:

¹⁶Ug sa miabut ang kahaponon, ilang gidala kaniya ang daghan nga mga hingyawaan, ug iyang gihinginlan kanila ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong, ug iyang giayo ang tanang mga masakiton;

¹⁷Upang matupad ang sinabi sa pamamagitan ng propeta Isaias, na nagsasabi, Siya rin ang kumuha ng ating mga sakit, at nagdala ng ating mga karamdaman.

¹⁷Aron matuman ang gisulti ni Isaias nga manalagna, nga miingon: Siya gayud nagkuha sa atong mga kaluyahon, ug nagdala sa atong mga balatian.

¹⁸Nang makita nga ni Jesus ang lubhang maraming tao sa palibot niya, ay ipinagutos niyang tumawid sa kabilang ibayo.

¹⁸Ug sa hingkit-an ni Jesus ang dagkung mga panon sa katawohan libot kaniya, gisugo niya nga mangadto sila sa tabok.

¹⁹At lumapit ang isang eskriba, at sa kaniya'y nagsabi, Guro, susunod ako sa iyo saan ka man pumaroon.

¹⁹Ug sa miduol ang usa ka escriba, miingon kaniya: Magtutudlo, monunot ako kanimo bisan asa ka moadto.

²⁰At sinabi sa kaniya ni Jesus, May mga lungga ang mga zorra, at may mga pugad ang mga ibon sa langit; datapuwa't ang Anak ng tao ay walang kahiligan ang kaniyang ulo.

²⁰Ug si Jesus miingon kaniya: Ang mga milo adunay mga lungib, ug ang mga langgam sa langit adunay mga salag; apan ang Anak sa Tawo walay kaurarayan sa iyang ulo.

²¹At ang isa naman sa kaniyang mga alagad ay nagsabi sa kaniya, Panginoon, tulutan mo muna akong makauwi at mailibing ko ang aking ama.

²¹Ug ang usa sa iyang mga tinon-an nag-ingon kaniya: Ginoo, tugoti ako sa pag-adto una sa paglubong sa akong amahan.

²²Datapuwa't sinabi sa kaniya ni Jesus, Sumunod ka sa akin; at pabayaan mong ilibing ng mga patay ang kanilang sariling mga patay.

²²Apan si Jesus miingon kaniya: Nomunot ka kanako, ug pasagdi ang mga patay nga magalubong sa ilang mga minatay.

²³At pagkalulan niya sa isang daong, ay sinundan siya ng kaniyang mga alagad.

²³Ug sa misakay siya sa usa ka sakayan, mingnunot kaniya ang iyang mga tinon-an.

²⁴At narito, bumangon ang isang malakas na bagyo sa dagat, na ano pa't inaapawan ang daong ng mga alon: datapuwa't siya'y natutulog.

²⁴Ug ania karon, miabut ang usa ka dakung bagyo sa dagat, sa pagkaagi nga ang sakayan gisabwan sa mga balud; apan siya nagakatulog.

²⁵At nagsilapit sila sa kaniya, at siya'y ginising, na sinasabi, Panginoon, iligtas mo kami; kami'y mangamamatay.

²⁵Ug miduol kaniya ang iyang mga tinon-an, ug ilang gipukaw siya sa pag-ingon: Ginoo, luwasa kami, mangawala kami.

²⁶At sinabi niya sa kanila, Bakit kayo'y nangatatakot, Oh kayong kakaunti ang pananampalataya? Nang magkagayo'y nagbangon siya, at sinaway ang mga hangin at ang dagat; at humusay na totoo ang panahon.

²⁶Ug siya miingon kanila: Nganong nangahadlok kamo, Oh kamo nga diyutay ing pagloo? Unya mibangon siya ug gibadlong niya ang mga hangin ug ang dagat, ug miabut ang usa ka dakung kalinaw.

²⁷At ang mga tao ay nangagtaka, na sinasabi, Anong tao ito, na maging ang mga hangin at ang mga dagat ay nagsisitalima sa kaniya?

²⁷Ug ang mga tawo nanghibulong, nga nagaingon: Kinsa ba kini nga bisan pa ang mga hangin ug dagat nagasugot kaniya?

²⁸At nang siya'y makarating sa kabilang ibayo sa lupain ng mga Gadareno, ay sinalubong siya ng dalawang inaalihan ng mga demonio na nagsisilabas sa mga libingan, na totoong mababangis, na ano pa't sinoma'y walang makapagdaan sa daang yaon.

²⁸Ug sa miabut siya didto dapit sa yuta sa mga taga-Gadara, gisugat siya sa duha ka hingyawaan nga nanggula sa mga lubnganan, mga mabangis kaayo, sa pagkaagi nga walay kinsa nga arang makaagi niadtong dalana.

²⁹At narito, sila'y nagsisigaw, na nangagsasabi, Anong aming ipakikialam sa iyo, ikaw na Anak ng Dios? naparito ka baga upang kami'y iyong pahirapan bago dumating ang kapanahunan?

²⁹Ug ania karon, nagasinggit sila nga nagaingon: Unsay labut namo kanimo, Jesus nga Anak sa Dios? Mianhi ba ikaw dinhi sa pagpaantus kanamo sa dili pa ang panahon?

³⁰Sa malayo sa kanila ay may isang kawan ng maraming baboy na nagsisipanginain.

³⁰Ug sa halayo kanila didtoy usa ka panon sa daghan nga mga baboy nga nanag-ungad.

³¹At namanhik sa kaniya ang mga demonio, na nangagsasabi, Kung kami'y palalayasin mo, ay paparoonin mo kami sa kawan ng mga baboy.

³¹Ug ang mga yawa nagapakilooy kaniya sa pag-ingon: Kong imo kaming abugon, ipadala kami ngadto sa panon sa mga baboy.

³²At sinabi niya sa kanila, Magsiparoon kayo. At sila'y nagsilabas, at nagsipasok sa mga baboy: at narito, ang buong kawan ng mga baboy ay nangapadaluhong sa bangin hanggang sa dagat, at nangamatay sa tubig.

³²Ug siya miingon kanila: Pangadto kamo. Ug sa nanggula sila, nangadto sa panon sa mga baboy; ug ania karon, ang tibook panon sa mga baboy midulhog nga nagadalagan sa makusog gayud sa bakilid padulong sa dagat; ug nangamatay sa tubig.

³³At nagsitakas ang mga tagapagalaga ng mga yaon, at nagsitungo sa bayan, at sinabi ang lahat ng mga nangyari, at ang kinahinatnan ng mga inalihan ng mga demonio.

³³Ug ang mga magbalantay sa mga baboy nangalagiw; ug sa nangadto sila sa lungsod, gisugilon nila ang tanan, ug ang nanghitabo sa mga hingyawaan.

³⁴At narito, lumabas ang buong bayan upang sumalubong kay Jesus: at pagkakita nila sa kaniya, ay pinamanhikan siyang umalis sa kanilang mga hangganan.

³⁴Ug ania karon, ang tibook nga lungsod mingsugat kang Jesus; ug sa ilang nakita siya, nagpakilooy sila nga mopahawa siya sa ilang mga utlanan.