¹Tumawag ka ngayon; may sasagot ba sa iyo? At sa kanino sa mga banal babalik ka?

¹Call, I pray thee! Is there any that answereth thee? and to which of the holy ones wilt thou turn?

²Sapagka't ang bigat ng loob ay pumapatay sa taong hangal, at ang paninibugho ay pumapatay sa mangmang.

²For vexation killeth the foolish man, and envy slayeth the simple.

³Aking nakita ang hangal na umuunlad: nguni't agad kong sinumpa ang kaniyang tahanan.

³I myself saw the foolish taking root, but suddenly I cursed his habitation.

⁴Ang kaniyang mga anak ay malayo sa katiwasayan, at sila'y mangapipisa sa pintuang-bayan, na wala mang magligtas sa kanila.

⁴His children are far from safety, and they are crushed in the gate, and there is no deliverer:

⁵Na ang kaniyang ani ay kinakain ng gutom, at kinukuha na mula sa mga tinik, at ang silo ay nakabuka sa kanilang pag-aari.

⁵Whose harvest the hungry eateth up, and taketh even out of the thorns; and the snare gapeth for his substance.

⁶Sapagka't ang kadalamhatian ay hindi lumalabas sa alabok, ni bumubukal man sa lupa ang kabagabagan;

⁶For evil cometh not forth from the dust, neither doth trouble spring out of the ground;

⁷Kundi ang tao ay ipinanganak sa kabagabagan. Gaya ng alipato na umiilanglang sa itaas.

⁷For man is born to trouble, as the sparks fly upwards.

⁸Nguni't sa ganang akin, ay hahanapin ko ang Dios, at sa Dios ay aking ihahabilin ang aking usap:

⁸But as for me I will seek unto ùGod, and unto God commit my cause;

⁹Na siyang gumagawa ng mga dakilang bagay at ng mga hindi magunita; ng mga kamanghamanghang bagay na walang bilang:

⁹Who doeth great things and unsearchable, marvellous things without number;

¹⁰Na siyang nagbibigay ng ulan sa lupa, at nagpapahatid ng tubig sa mga bukid;

¹⁰Who giveth rain on the face of the earth, and sendeth waters on the face of the fields;

¹¹Na anopa't kaniyang iniuupo sa mataas yaong nangasa mababa; at yaong nagsisitangis ay itinataas sa katiwasayan.

¹¹Setting up on high those that are low; and mourners are exalted to prosperity.

¹²Kaniyang sinasayang ang mga katha-katha ng mapagkatha, na anopa't hindi maisagawa ng kanilang mga kamay ang kanilang panukala.

¹²He disappointeth the devices of the crafty, and their hands carry not out the enterprise.

¹³Kaniyang hinuhuli ang pantas sa kanilang sariling katha: at ang payo ng suwail ay napapariwara.

¹³He taketh the wise in their own craftiness; and the counsel of the wily is carried headlong:

¹⁴Kanilang nasasalunuan ang kadiliman sa araw, at nagsisikapa sa katanghaliang tapat na gaya sa gabi.

¹⁴They meet with darkness in a the daytime, and grope at midday as in the night.

¹⁵Nguni't kaniyang inililigtas sa tabak ng kanilang bibig, sa makatuwid baga'y ang maralita sa kamay ng malakas.

¹⁵And he saveth the needy from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty.

¹⁶Na anopa't ang dukha ay may pagasa, at ang kasamaan ay nagtitikom ng kaniyang bibig.

¹⁶So the poor hath what he hopeth for, and unrighteousness stoppeth her mouth.

¹⁷Narito, maginhawa ang tao na sinasaway ng Dios: kaya't huwag mong waling kabuluhan ang pagsaway ng Makapangyarihan sa lahat.

¹⁷Behold, happy is the man whom +God correcteth; therefore despise not the chastening of the Almighty.

¹⁸Sapagka't siya'y sumusugat, at nagtatapal; siya'y sumusugat, at pinagagaling ng kaniyang mga kamay.

¹⁸For he maketh sore, and bindeth up; he woundeth, and his hands make whole.

¹⁹Kaniyang ililigtas ka sa anim na kabagabagan. Oo, sa pito, ay walang kasamaang kikilos sa iyo.

¹⁹He will deliver thee in six troubles, and in seven there shall no evil touch thee.

²⁰Sa kagutom ay tutubusin ka niya sa kamatayan; at sa pagdidigma ay sa kapangyarihan ng tabak.

²⁰In famine he will redeem thee from death, and in war from the power of the sword.

²¹Ikaw ay makukubli sa talas ng dila; na hindi ka man matatakot sa paggiba pagka dumarating.

²¹Thou shalt be hidden from the scourge of the tongue; and thou shalt not be afraid of destruction when it cometh.

²²Sa kagibaan at sa kasalatan ay tatawa ka; ni hindi ka matatakot sa mga ganid sa lupa.

²²At destruction and famine thou shalt laugh, and of the beasts of the earth thou shalt not be afraid.

²³Sapagka't ikaw ay makakasundo ng mga bato sa parang; at ang mga ganid sa parang ay makikipagpayapaan sa iyo.

²³For thou shalt be in league with the stones of the field, and the beasts of the field shall be at peace with thee.

²⁴At iyong makikilala na ang iyong tolda ay nasa kapayapaan; at iyong dadalawin ang iyong kulungan, at walang mawawala na anoman.

²⁴And thou shalt know that thy tent is in peace; and thou wilt survey thy fold, and miss nothing.

²⁵Iyo rin namang makikilala na ang iyong binhi ay magiging dakila, at ang iyong lahi ay gaya ng damo sa lupa.

²⁵And thou shalt know that thy seed is numerous, and thine offspring as the herb of the earth.

²⁶Ikaw ay darating sa iyong libingan sa lubos na katandaan. Gaya ng bigkis ng trigo na dumarating sa kaniyang kapanahunan.

²⁶Thou shalt come to the grave in a ripe age, as a shock of corn is brought in in its season.

²⁷Narito, aming siniyasat, at gayon nga; dinggin mo, at talastasin mo sa iyong ikabubuti.

²⁷Behold this, we have searched it out, so it is; hear it, and know thou it for thyself.