¹Hindi ba umiiyak ang karunungan, at inilalabas ng unawa ang kaniyang tinig?

¹Argi išmintis nešaukia ir supratimas nekelia savo balso?

²Sa taluktok ng mga mataas na dako sa tabi ng daan, sa mga salubungang landas, siya'y tumatayo;

²Aukštumose, prie kelių ir prie takų ji stovi.

³Sa tabi ng mga pintuang-bayan sa pasukan ng bayan, sa pasukan sa mga pintuan siya'y humihiyaw ng malakas:

³Prie miesto vartų, prie įėjimo į miestą, prie durų šaukia:

⁴Sa inyo, Oh mga lalake, ako'y tumatawag; at ang aking tinig ay sa mga anak ng mga tao.

⁴“Žmonės, į jus aš kreipiuosi, jums šaukiu, žmonių sūnūs.

⁵Oh kayong mga musmos, magsiunawa kayo ng katalinuhan; at, kayong mga mangmang, makaunawa kayo sa puso.

⁵Jūs neišmanėliai, mokykitės išminties; jūs kvailiai, įgykite supratingą širdį.

⁶Kayo'y mangakinig, sapagka't magsasalita ako ng mga marilag na bagay; at ang buka ng aking mga labi ay magiging mga matuwid na bagay,

⁶Klausykite, nes aš kalbėsiu apie didingus dalykus, mano lūpos skelbs teisumą.

⁷Sapagka't ang aking bibig ay sasambit ng katotohanan; at kasamaan ay karumaldumal sa aking mga labi.

⁷Mano burna kalbės tiesą, ir nedorybė yra pasibjaurėjimas mano lūpoms.

⁸Lahat ng mga salita ng aking bibig ay sa katuwiran; walang bagay na liko o suwail sa kanila.

⁸Visi mano žodžiai yra teisingi, juose nėra klastos ir iškraipymo.

⁹Pawang malilinaw sa kaniya na nakakaunawa, at matuwid sa kanila na nangakakasumpong ng kaalaman.

⁹Jie yra aiškūs išmanantiems ir teisingi suprantantiems.

¹⁰Tanggapin mo ang aking turo at huwag pilak; at ang kaalaman na higit kay sa dalisay na ginto.

¹⁰Priimkite mano pamokymą, o ne sidabrą; pažinimą, o ne gryną auksą.

¹¹Sapagka't ang karunungan ay maigi kay sa mga rubi; at lahat ng mga bagay na mananasa ay hindi maitutulad sa kaniya.

¹¹Išmintis yra brangesnė už deimantus, su ja nesulyginama visa, ko galima trokšti.

¹²Akong karunungan ay tumatahan sa kabaitan, at aking nasusumpungan ang kaalaman at gunita.

¹²Aš, išmintis, gyvenu su protingumu, atrandu pažinimą bei nuovokumą.

¹³Ang pagkatakot sa Panginoon ay ipagtanim ang kasamaan; Kapalaluan, at kahambugan at masamang lakad, at ang masamang bibig ay aking ipinagtatanim.

¹³Viešpaties baimė­nekęsti pikto. Išdidumo, puikybės, piktų kelių ir klastingos burnos aš neapkenčiu.

¹⁴Payo ay akin at magaling na kaalaman: ako'y kaunawaan; ako'y may kapangyarihan,

¹⁴Manyje patarimas ir sveikas protas, aš turiu supratimą ir jėgą.

¹⁵Sa pamamagitan ko ay naghahari ang mga hari, at nagpapasiya ng kaganapan ang mga pangulo.

¹⁵Manimi karaliai karaliauja ir kunigaikščiai leidžia įstatymus.

¹⁶Sa pamamagitan ko ay nagpupuno ang mga pangulo, at ang mga mahal na tao, sa makatuwid baga'y lahat ng mga hukom sa lupa.

¹⁶Manimi kunigaikščiai, kilmingieji ir teisėjai valdo kraštą.

¹⁷Aking iniibig sila na nagsisiibig sa akin; at yaong nagsisihanap na masikap sa akin ay masusumpungan ako.

¹⁷Aš myliu tuos, kurie mane myli. Kas anksti manęs ieško, suras mane.

¹⁸Mga kayamanan at karangalan ay nasa akin; Oo, lumalaging mga kayamanan at katuwiran.

¹⁸Aš turiu turtus ir garbę, išliekančius turtus ir teisumą.

¹⁹Ang bunga ko ay maigi kay sa ginto, oo, kay sa dalisay na ginto; at ang pakinabang sa akin kay sa piling pilak.

¹⁹Mano vaisius yra brangesnis už gryną auksą, ir pelno iš manęs daugiau negu iš rinktinio sidabro.

²⁰Ako'y lumalakad sa daan ng katuwiran, sa gitna ng mga landas ng kahatulan:

²⁰Aš vedu teisumo keliu, viduriu teisingumo tako,

²¹Upang aking papagmanahin ng pag-aari yaong nagsisiibig sa akin, at upang aking mapuno ang kanilang ingatang-yaman.

²¹kad mane mylintiems duočiau paveldėti turtus ir pripildyčiau jų sandėlius.

²²Inari ako ng Panginoon sa pasimula ng kaniyang lakad, bago pinasimulan ang kaniyang mga gawa ng una.

²²Viešpats turėjo mane savo kelio pradžioje, prieš visus savo darbus.

²³Ako'y nalagay mula noong araw mula ng walang pasimula, bago nalikha ang lupa.

²³Nuo amžių aš įtvirtinta, nuo pradžios, prieš pasaulio sutvėrimą.

²⁴Ako'y nailabas ng wala pang mga kalaliman; nang wala pang mga bukal na sagana ng tubig.

²⁴Aš buvau pagimdyta, kai dar netryško vandens šaltiniai, nebuvo gelmių.

²⁵Bago ang mga bundok ay nalagay, bago ang mga burol ay ako'y nailabas:

²⁵Pirma kalnų ir kalvų iškilimo aš buvau pagimdyta,

²⁶Samantalang hindi pa niya nililikha ang lupa, ni ang mga parang man, ni ang pasimula man ng alabok ng sanglibutan.

²⁶kai Jis dar nebuvo padaręs žemės, jos laukų ir pirmųjų žemės dulkių.

²⁷Nang kaniyang itatag ang langit nandoon ako: nang siya'y maglagay ng balantok sa balat ng kalaliman:

²⁷Kai Jis paruošė dangus, aš ten buvau. Kai Jis nubrėžė ribą virš gelmių,

²⁸Nang kaniyang pagtibayin ang langit sa itaas: nang maging matibay ang mga bukal ng kalaliman:

²⁸įtvirtino debesis viršuje ir sustiprino gelmių šaltinius,

²⁹Nang bigyan niya ang dagat ng kaniyang hangganan, upang huwag salangsangin ng tubig ang kaniyang utos: nang kaniyang iayos ang mga patibayan ng lupa:

²⁹davė jūrai nurodymą, kad vandenys neperžengtų Jo įsakymo, ir dėjo žemės pamatus,

³⁰Nasa siping nga niya ako na gaya ng matalinong manggagawa: at ako ang kaniyang ligaya sa araw-araw, na nagagalak na lagi sa harap niya;

³⁰aš buvau šalia Jo kaip įgudęs menininkas, gėrėjausi kas dieną ir džiūgavau Jo akivaizdoje.

³¹Na nagagalak sa kaniyang tinatahanang lupa; at ang aking kaaliwan ay sa mga anak ng mga tao.

³¹Džiaugiausi Jo apgyvendintame pasaulyje ir grožėjausi žmonių vaikais.

³²Ngayon nga, mga anak ko, dinggin ninyo ako: sapagka't mapalad ang nangagiingat ng aking mga daan.

³²Dabar, vaikai, klausykite manęs. Palaiminti, kurie eina mano keliais.

³³Mangakinig kayo ng turo, at kayo'y magpakapantas, at huwag ninyong tanggihan.

³³Klausykite pamokymų ir būkite išmintingi, neatmeskite jų.

³⁴Mapalad ang tao na nakikinig sa akin, na nagbabantay araw-araw sa aking mga pintuang-bayan, na naghihintay sa mga haligi ng aking mga pintuan.

³⁴Palaimintas žmogus, kuris klauso manęs, kasdien budi prie mano vartų ir laukia prie mano durų.

³⁵Sapagka't sinomang nakakasumpong sa akin, ay nakakasumpong ng buhay. At magtatamo ng lingap ng Panginoon.

³⁵Kas randa mane, randa gyvenimą ir įgis Viešpaties palankumą.

³⁶Nguni't siyang nagkakasala laban sa akin ay nagliligaw ng kaniyang sariling kaluluwa; silang lahat na nangagtatanim sa akin ay nagsisiibig ng kamatayan.

³⁶Kas nusideda prieš mane, tas kenkia pats sau. Kas manęs nekenčia, myli mirtį”.