¹Eyüp yine anlatmaya başladı:

¹Job nastavi svoju besjedu i reče:

²‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi,Tanrının beni kolladığı,

²"O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

³Kandilinin başımın üstünde parladığı,Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

³kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

⁴Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi,Tanrının çadırımı dostça koruduğu,

⁴kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

⁵Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu,Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

⁵kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

⁶Yollarımın sütle yıkandığı,Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

⁶kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

⁷‹‹Kent kapısına gidipKürsümü meydana koyduğumda,

⁷Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

⁸Gençler beni görüp gizlenir,Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

⁸vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

⁹Önderler konuşmaktan çekinir,Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

⁹Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

¹⁰Soyluların sesi kesilir,Dilleri damaklarına yapışırdı.

¹⁰Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

¹¹Beni duyan kutlar,Beni gören överdi;

¹¹Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

¹²Çünkü yardım isteyen yoksulu,Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

¹²Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

¹³Ölmekte olanın hayır duasını alır,Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

¹³Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

¹⁴Doğruluğu giysi gibi giyindim,Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

¹⁴Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

¹⁵Körlere göz,Topallara ayaktım.

¹⁵Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

¹⁶Yoksullara babalık eder,Garibin davasını üstlenirdim.

¹⁶otac ubogima, zastupnik strancima.

¹⁷Haksızın çenesini kırar,Avını dişlerinin arasından kapardım.

¹⁷Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

¹⁸‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum,‹Günlerim kum taneleri kadar çok.

¹⁸Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

¹⁹Köküm sulara erişecek,Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

¹⁹Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

²⁰Aldığım övgüler tazelenecek,Elimdeki yay yenilenecek.›

²⁰Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

²¹‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler,Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

²¹Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

²²Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı,Sözlerim üzerlerine damlardı.

²²Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

²³Yağmuru beklercesine beni bekler,Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

²³Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

²⁴Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı,Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

²⁴Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

²⁵Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum,Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum,Yaslıları avutan biri gibiydim.

²⁵Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.