1‹‹Yaşamımdan usandım,Özgürce yakınacak,İçimdeki acıyla konuşacağım.
1Mu hing on elust tüdinud, ma annan voli oma kaebusele, ma räägin oma hingekibeduses,
2Tanrıya: Beni suçlama diyeceğim,Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.
2ma ütlen Jumalale: Ära mõista mind hukka! Anna mulle teada, miks sa mind kimbutad!
3Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek,Kendi ellerinin emeğini reddedipKötülerin tasarılarını onaylamak?
3Kas sinu meelest on hea, et sa rõhud mind, et sa põlgad oma kätetööd, aga valgustad õelate nõupidamist?
4Sende insan gözü mü var?İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?
4Ons sul lihalikud silmad või näed sa, nagu inimene näeb?
5Günlerin ölümlü birinin günleri gibi,Yılların insanın yılları gibi mi ki,
5Ons su päevad nagu inimese päevad või on su aastad nagu mehe aastad,
6Suçumu arıyor,Günahımı araştırıyorsun?
6et sa uurid mu süüd ja nõuad taga mu pattu,
7Kötü olmadığımı,Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.
7kuigi sa tead, et mina ei ole süüdlane ja et ei ole kedagi, kes sinu käest võiks päästa?
8‹‹Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı,Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?
8Sinu käed kujundasid ja valmistasid mind üheskoos ümberringi - ja sa neelad mu ära!
9Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin,Beni yine toprağa mı döndüreceksin?
9Pea meeles, et sa mind oled teinud otsekui savist. Ja nüüd tahad mind jälle viia tagasi põrmu.
10Beni süt gibi dökmedin mi,Peynir gibi katılaştırmadın mı?
10Eks sa ole mind valanud nagu piima ja lasknud kalgendada juustu sarnaselt?
11Bana et ve deri giydirdin,Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.
11Sa katsid mind naha ja lihaga ning põimisid ühte kontide ja kõõlustega.
12Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin,İlgin ruhumu korudu.
12Sa andsid mulle elu ja osaduse, ja su hoolitsus hoidis mu vaimu.
13‹‹Ama bunları yüreğinde gizledin,Biliyorum aklındakini:
13Aga selle sa talletasid oma südamesse, ma tean, et sul oli meeles see:
14Günah işleseydim, beni gözlerdin,Suçumu cezasız bırakmazdın.
14kui mina pattu teen, siis valvad sina mind ega jäta mind karistamata.
15Suçluysam, vay başıma!Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum,Çünkü utanç doluyum, çaresizim.
15Häda mulle, kui oleksin süüdi! Aga isegi õigena ei julge ma pead tõsta, olles täis häbi ja nähes oma viletsust.
16Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar,Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.
16Ja kui ma tõusekski, sa ajaksid mind taga nagu lõvi ja teeksid jälle mu kallal imetegusid.
17Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,Öfkeni artırırsın.Orduların dalga dalga üzerime geliyor.
17Sa tood mu vastu uusi tunnistajaid ja kasvatad oma viha mu vastu, üha pannes vaeva mulle peale.
18‹‹Niçin doğmama izin verdin?Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!
18Miks tõid mind välja emaihust? Oleksin ometi hinge heitnud, et ükski silm ei oleks mind näinud!
19Hiç var olmamış olurdum,Rahimden mezara taşınırdım.
19Siis oleks mind viidud emaüsast hauda, otsekui mind ei oleks olnudki.
20Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;
20Eks lakka mu päevade pisku? Jäta mind, et võiksin olla pisutki rõõmsam,
21Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,
21enne kui ma tagasitulekuta lähen pimeduse ja surmavarju maale,
22Zifiri karanlık diyarına,Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.››
22maale, kus pimedus on pilkane, kus on surmavari ja kaos ja kus valguski on pimedus!'