¹Eyüp şöyle yanıtladı:

¹Aga Iiob rääkis ja ütles:

²‹‹Buna benzer çok şey duydum,Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

²'Sellesarnast olen ma palju kuulnud, te kõik olete tüütavad trööstijad.

³Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

³Kas sel tuule rääkimisel ei olegi lõppu, või mis kihutab sind rääkima?

⁴Yerimde siz olsaydınız,Ben de sizin gibi konuşabilirdim;Size karşı güzel sözler dizer,Başımı sallayabilirdim.

⁴Minagi võiksin rääkida nagu teie, kui oleksite minu asemel; minagi võiksin teie vastu sõnadega hiilata ja teie pärast pead vangutada.

⁵Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

⁵Ma võiksin teid oma suuga kinnitada ja mitte keelata oma huulte kaastundeavaldust.

⁶‹‹Konuşsam bile acım dinmez,Sussam ne değişir?

⁶Kui ma räägin, ei vähene mu valu, ja kas see siiski minust lahkub, kui ma lõpetan?

⁷Ey Tanrı, beni tükettin,Bütün ev halkımı dağıttın.

⁷Aga nüüd on Jumal mind väsitanud. Ta on hävitanud kõik mu omaksed.

⁸Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

⁸Ta on haaranud mind - sellest tuli tunnistaja, kes tõusis mu vastu -, mu kõhnus süüdistab mind näkku.

⁹Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,Dişlerini gıcırdatıyor bana,Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

⁹Ta viha rebis ja kiusas mind, ta kiristas mu pärast hambaid. Minu vaenlane teritab mu vastu oma silmi.

¹⁰İnsanlar bana dudak büküyor,Aşağılayarak tokat atıyor,Birleşiyorlar bana karşı.

¹⁰Nad ajavad suu ammuli mu vastu, löövad mind pilgates põsele; nad kogunevad hulganisti mu vastu.

¹¹Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,Kötülerin kucağına atıyor.

¹¹Jumal andis mind nurjatuile ja tõukas mind õelate kätte.

¹²Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,Boynumdan tutup yere çaldı.Beni hedef yaptı kendine.

¹²Ma elasin rahus, aga ta vapustas mind, ta haaras mind kuklast ja lõi mind puruks; ta pani mind enesele märklauaks,

¹³Okçuları beni kuşatıyor,Acımadan böbreklerimi deşiyor,Ödümü yerlere döküyor.

¹³ta nooled ümbritsevad mind. Ta lõhestab armutult mu neerud, ta valab mu sapi maa peale.

¹⁴Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,Dev gibi üzerime saldırıyor.

¹⁴Ta murrab mind murd murru peale, ta ründab mind otsekui sõdur.

¹⁵‹‹Giymek için çul diktim,Gururumu ayak altına aldım.

¹⁵Ma õmblesin enesele ihu jaoks kotiriide ja torkasin oma sarve põrmu.

¹⁶Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.

¹⁶Mu nägu punetab nutust ja mu laugudel on sünge vari,

¹⁷Yine de ellerim şiddetten uzak,Duam içtendir.

¹⁷kuigi mu käes ei ole ülekohut ja kuigi mu palve on siiras.

¹⁸‹‹Ey toprak, kanımı örtme,Feryadım asla dinmesin.

¹⁸Oh maa, ära kata mu verd, ja mu kisendamisel ärgu olgu puhkepaika!

¹⁹Daha şimdiden tanığım göklerde,Beni savunan yücelerdedir.

¹⁹Vaata, nüüdki on mul tunnistaja taevas ja eestkõneleja kõrgustes.

²⁰Dostlarım benimle eğleniyor,Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;

²⁰Mu sõbrad on pilkajad - Jumala poole on mu pisarais silm,

²¹Tanrı kendisiyle insan arasındaİnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

²¹et ta kohut mõistaks mehe ja Jumala vahel, otsekui inimese ja ta ligimese vahel.

²²‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

²²Sest veel pisut aastaid ja ma lähen teele, millelt ma ei pöördu tagasi.