¹Eyüp yine anlatmaya başladı:

¹Ja Iiob jätkas oma kõnet ning ütles:

²‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi,Tanrının beni kolladığı,

²'Kes annaks mulle tagasi endised kuud, need päevad, mil Jumal mind hoidis,

³Kandilinin başımın üstünde parladığı,Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

³kui oma lampi mu pea kohal laskis paista tema, kelle valgusega ma käisin pimeduses,

⁴Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi,Tanrının çadırımı dostça koruduğu,

⁴et ma võiksin olla nagu oma nooruspäevil, mil Jumala osadus oli mu telgi peal,

⁵Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu,Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

⁵kui Kõigevägevam oli alles mu juures ja mu lapsed viibisid mu ümber,

⁶Yollarımın sütle yıkandığı,Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

⁶kui mu sammud ujusid piimas ja kalju laskis mulle voolata õliojasid?

⁷‹‹Kent kapısına gidipKürsümü meydana koyduğumda,

⁷Kui ma siis läksin linna värava juurde, kui ma seadsin oma istme turu peale,

⁸Gençler beni görüp gizlenir,Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

⁸siis mind nähes pugesid noored mehed peitu ja elatanud tõusid üles ning jäid seisma,

⁹Önderler konuşmaktan çekinir,Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

⁹pealikud lakkasid kõnelemast ja panid käe suu peale,

¹⁰Soyluların sesi kesilir,Dilleri damaklarına yapışırdı.

¹⁰vürstide hääl vaikis ja nende keel kleepus suulakke.

¹¹Beni duyan kutlar,Beni gören överdi;

¹¹Tõesti, kelle kõrv mind kuulis, see kiitis mind õnnelikuks, ja kelle silm mind nägi, see tunnistas minu kasuks,

¹²Çünkü yardım isteyen yoksulu,Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

¹²sest ma päästsin viletsa, kes appi hüüdis, ja vaeslapse, kellel ei olnud aitajat.

¹³Ölmekte olanın hayır duasını alır,Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

¹³Mulle sai osaks hukkuja õnnistus ja ma panin hõiskama lese südame.

¹⁴Doğruluğu giysi gibi giyindim,Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

¹⁴Ma riietusin õiglusesse, ja mu õigus ehtis mind nagu kuub ja kübar.

¹⁵Körlere göz,Topallara ayaktım.

¹⁵Ma olin pimedale silmadeks ja jalutule jalgadeks.

¹⁶Yoksullara babalık eder,Garibin davasını üstlenirdim.

¹⁶Ma olin vaestele isaks ja ma uurisin isegi tundmatu tüliasja.

¹⁷Haksızın çenesini kırar,Avını dişlerinin arasından kapardım.

¹⁷Ma purustasin ülekohtutegija lõualuud ja tõmbasin saagi ta hammaste vahelt.

¹⁸‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum,‹Günlerim kum taneleri kadar çok.

¹⁸Seepärast ma mõtlesin: 'Küllap ma heidan hinge oma pesas ja mu päevade hulk on nagu liiv.

¹⁹Köküm sulara erişecek,Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

¹⁹Mu juur jääb avatuks veele ja mu okste peal on öösiti kaste.

²⁰Aldığım övgüler tazelenecek,Elimdeki yay yenilenecek.›

²⁰Mu au on alati uus ja amb mu käes on ikka laskevalmis.'

²¹‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler,Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

²¹Nad kuulasid mind ja ootasid, ning vaikisid, kui ma nõu andsin.

²²Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı,Sözlerim üzerlerine damlardı.

²²Pärast mu kõnet nad ei rääkinud enam, sest mu sõnad otse voolasid nende peale.

²³Yağmuru beklercesine beni bekler,Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

²³Nad ootasid mind nagu vihma ja ajasid suud ammuli otsekui hilisvihma pärast.

²⁴Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı,Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

²⁴Ma naeratasin neile, kui neil puudus usk, ja nad ei tumestanud mu lahket nägu.

²⁵Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum,Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum,Yaslıları avutan biri gibiydim.

²⁵Mina valisin neile tee ja istusin ise esikohal, elasin nagu kuningas väehulga keskel, otsekui leinajate trööstija.