1Gelin, RABbe sevinçle haykıralım,Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,
1Pridite, veselo pevajmo GOSPODU, ukajmo skali zveličanja svojega!
2Şükranla huzuruna çıkalım,Ona sevinç ilahileri yükseltelim!
2Pojdimo pred obličje njegovo s hvalo, psalme pojoč mu ukajmo.
3Çünkü RAB ulu Tanrıdır,Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.
3Zakaj velik Bog mogočni je GOSPOD in velik kralj nad vse bogove.
4Yerin derinlikleri Onun elindedir,Dağların dorukları da Onun.
4V roki njegovi so podstave zemlje in v njegovi oblasti višine gorá.
5Deniz Onundur, çünkü O yarattı,Karaya da Onun elleri biçim verdi.
5Njegovo je morje, on ga je naredil, in suho zemljo so ustvarile roke njegove.
6Gelin, tapınalım, eğilelim,Bizi yaratan RABbin önünde diz çökelim.
6Pridite, priklonimo se in padimo na tla, pripognimo kolena pred GOSPODOM, ki nas je ustvaril!
7Çünkü O Tanrımızdır,Bizse Onun otlağının halkı,Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,
7Zakaj on je Bog naš, mi pa ljudstvo paše njegove in čreda vodbe njegove. Danes če slišite glas njegov,
8Merivada, o gün çölde, Massadafö olduğu gibi,Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.
8nikar ne zakrknite srca svojega kakor v prepiru [Hebr. v Meribi.], kakor ob dnevi izkušnjave [Hebr. Masa.] v puščavi,
9Yaptıklarımı görmelerine karşın,Atalarınız orada beni sınayıp denediler.
9ko so me izkušali očetje vaši; izkušnjo so mi napravili, dasi so videli dela moja.
10Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim,‹‹Yüreği kötü yola sapan bir halktır›› dedim,‹‹Yollarımı bilmiyorlar.››
10Štirideset let sem imel težave s tistim rodom in sem rekel: Ljudstvo je srca tavajočega. A oni niso spoznali potov mojih.Zatorej sem prisegel v jezi svoji: Nikakor ne pridejo v pokoj moj!
11Bu yüzden öfkeyle ant içtim:‹‹Huzur diyarıma asla girmeyecekler!›› Say.14:26-35; İbr.4:1-7).
11Zatorej sem prisegel v jezi svoji: Nikakor ne pridejo v pokoj moj!