¹‹‹Yaşamımdan usandım,Özgürce yakınacak,İçimdeki acıyla konuşacağım.

¹ESTA mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.

²Tanrıya: Beni suçlama diyeceğim,Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

²Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.

³Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek,Kendi ellerinin emeğini reddedipKötülerin tasarılarını onaylamak?

³¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

⁴Sende insan gözü mü var?İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

⁴¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?

⁵Günlerin ölümlü birinin günleri gibi,Yılların insanın yılları gibi mi ki,

⁵¿Son tus días como los días del hombre, O tus años como los tiempos humanos,

⁶Suçumu arıyor,Günahımı araştırıyorsun?

⁶Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,

⁷Kötü olmadığımı,Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

⁷Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?

⁸‹‹Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı,Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

⁸Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?

⁹Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin,Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

⁹Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?

¹⁰Beni süt gibi dökmedin mi,Peynir gibi katılaştırmadın mı?

¹⁰¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?

¹¹Bana et ve deri giydirdin,Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

¹¹Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.

¹²Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin,İlgin ruhumu korudu.

¹²Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.

¹³‹‹Ama bunları yüreğinde gizledin,Biliyorum aklındakini:

¹³Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.

¹⁴Günah işleseydim, beni gözlerdin,Suçumu cezasız bırakmazdın.

¹⁴Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.

¹⁵Suçluysam, vay başıma!Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum,Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

¹⁵Si fuere malo, ­ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.

¹⁶Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar,Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

¹⁶Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.

¹⁷Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,Öfkeni artırırsın.Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

¹⁷Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.

¹⁸‹‹Niçin doğmama izin verdin?Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

¹⁸¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

¹⁹Hiç var olmamış olurdum,Rahimden mezara taşınırdım.

¹⁹Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.

²⁰Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

²⁰¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

²¹Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

²¹Antes que vaya para no volver, A la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

²²Zifiri karanlık diyarına,Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.››

²²Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.