¹Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

¹Y RESPONDIO Sophar Naamathita, y dijo:

²‹‹Bunca söz yanıtsız mı kalsın?Çok konuşan haklı mı sayılsın?

²¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?

³Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar?Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?

³¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?

⁴Tanrıya, ‹İnancım arıdır› diyorsun,‹Senin gözünde temizim.›

⁴Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.

⁵Ama keşke Tanrı konuşsa,Sana karşı ağzını açsa da,

⁵Mas ­oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,

⁶Bilgeliğin sırlarını bildirse!Çünkü bilgelik çok yönlüdür.Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.

⁶Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.

⁷‹‹Tanrının derin sırlarını anlayabilir misin?Her Şeye Gücü Yetenin sınırlarına ulaşabilir misin?

⁷¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?

⁸Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin?Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?

⁸Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?

⁹Ölçüleri yeryüzünden uzun,Denizden geniştir.

⁹Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.

¹⁰‹‹Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa,Kim Ona engel olabilir?

¹⁰Si cortare, ó encerrare, O juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?

¹¹Çünkü O yalancıları tanır,Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?

¹¹Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?

¹²Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa,Aptal da o zaman sağduyulu olur.

¹²El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.

¹³‹‹Ona yüreğini adar,Ellerini açarsan,

¹³Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;

¹⁴İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır,Çadırında haksızlığa yer vermezsen,

¹⁴Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;

¹⁵Utanmadan başını kaldırır,Sağlam ve korkusuz olabilirsin.

¹⁵Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:

¹⁶Sıkıntılarını unutur,Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.

¹⁶Y olvidarás tu trabajo, O te acordarás de él como de aguas que pasaron:

¹⁷Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur,Karanlık sabaha döner.

¹⁷Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:

¹⁸Güven duyarsın, çünkü umudun olur,Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.

¹⁸Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:

¹⁹Uzanırsın, korkutan olmaz,Birçokları senden lütuf diler.

¹⁹Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.

²⁰Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek,Kaçacak yer bulamayacaklar,Tek umutları son soluklarını vermek olacak.››

²⁰Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.