¹Eyüp şöyle yanıtladı:

¹Y RESPONDIO Job y dijo:

²‹‹Keşke üzüntüm tartılabilse,Acım teraziye konabilseydi!

²Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!

³Denizlerin kumundan ağır gelirdi,Bu yüzden abuk sabuk konuştum.

³Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.

⁴Çünkü Her Şeye Gücü Yetenin okları içimde,Ruhum onların zehirini içiyor,Tanrının dehşetleri karşıma dizildi.

⁴Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.

⁵Otu olan yaban eşeği anırır mı,Yemi olan öküz böğürür mü?

⁵¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?

⁶Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi,Yumurta akında tat bulunur mu?

⁶¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿O habrá gusto en la clara del huevo?

⁷Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum,Beni hasta ediyorlar.

⁷Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.

⁸‹‹Keşke dileğim yerine gelse,Tanrı özlediğimi bana verse!

⁸Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;

⁹Kerem edip beni ezse,Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!

⁹Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!

¹⁰Yine avunur,Amansız derdime karşın sevinirdim,Çünkü Kutsal Olanın sözlerini yadsımadım.

¹⁰Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.

¹¹Gücüm nedir ki, bekleyeyim?Sonum nedir ki, sabredeyim?

¹¹¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?

¹²Taş kadar güçlü müyüm,Etim tunçtan mı?

¹²¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿O mi carne, es de acero?

¹³Çaresiz kalıncaKendimi kurtaracak gücüm mü olur?

¹³¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?

¹⁴‹‹Kederli insana dost sevgisi gerekir,Her Şeye Gücü Yetenden korkmaktan vaz geçse bile.

¹⁴El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

¹⁵Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı;Hani gürül gürül akan dereler vardır,

¹⁵Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,

¹⁶Eriyen buzlarla taşan,Kar sularıyla beslenen,

¹⁶Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;

¹⁷Ama kurak mevsimde akmayan,Sıcakta yataklarında tükenen dereler...İşte öyle aldattılar beni.

¹⁷Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;

¹⁸O dereler için kervanlar yolundan sapar,Çöle çıkıp yok olurlar.Temanın kervanları su arar,Sabadan gelen yolcular umutla bakar.

¹⁸Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.

²⁰Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır,Hayal kırıklığına uğrarlar.

¹⁹Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:

²¹Artık siz de bir hiç oldunuz,Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.

²⁰Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

²²‹Benim için bir şey verin›Ya da, ‹Rüşvet veripBeni düşmanın elinden kurtarın,Acımasızların elinden alın› dedim mi?

²¹Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.

²⁴‹‹Bana öğretin, susayım,Yanlışımı gösterin.

²²¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;

²⁵Doğru söz acıdır!Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?

²³Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?

²⁶Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz?Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?

²⁴Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.

²⁷Öksüzün üzerine kura çeker,Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.

²⁵Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

²⁸‹‹Şimdi lütfedip bana bakın,Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.

²⁶¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

²⁹Bırakın artık, haksızlık etmeyin,Bir daha düşünün, davamda haklıyım.

²⁷También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

³⁰Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu,Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?

²⁸Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.

²⁹Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.

³⁰¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?