¹Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

¹Y RESPONDIO Bildad Suhita, y dijo:

²‹‹Ne zamana dek böyle konuşacaksın?Sözlerin sert rüzgar gibi.

²¿Hasta cuándo hablarás tales cosas, Y las palabras de tu boca serán como un viento fuerte?

³Tanrı adaleti saptırır mı,Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

³¿Acaso pervertirá Dios el derecho, O el Todopoderoso pervertirá la justicia?

⁴Oğulların ona karşı günah işlediyse,İsyanlarının cezasını vermiştir.

⁴Si tus hijos pecaron contra él, El los echó en el lugar de su pecado.

⁵Ama sen gayretle Tanrıyı arar,Her Şeye Gücü Yetene yalvarırsan,

⁵Si tú de mañana buscares á Dios, Y rogares al Todopoderoso;

⁶Temiz ve doğruysan,O şimdi bile senin için kolları sıvayıpSeni hak ettiğin yere geri getirecektir.

⁶Si fueres limpio y derecho, Cierto luego se despertará sobre ti, Y hará próspera la morada de tu justicia.

⁷Başlangıcın küçük olsa da,Sonun büyük olacak.

⁷Y tu principio habrá sido pequeño, Y tu postrimería acrecerá en gran manera.

⁸‹‹Lütfen, önceki kuşaklara sor,Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

⁸Porque pregunta ahora á la edad pasada, Y disponte para inquirir de sus padres de ellos;

⁹Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz,Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

⁹Pues nosotros somos de ayer, y no sabemos, Siendo nuestros días sobre la tierra como sombra.

¹⁰Onlar sana anlatıp öğretmeyecek,İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

¹⁰¿No te enseñarán ellos, te dirán, Y de su corazón sacarán palabras?

¹¹‹‹Bataklık olmayan yerde kamış biter mi?Susuz yerde saz büyür mü?

¹¹¿Crece el junco sin lodo? ¿Crece el prado sin agua?

¹²Henüz yeşilken, kesilmeden,Otlardan önce kururlar.

¹²Aun él en su verdor no será cortado, Y antes de toda hierba se secará.

¹³Tanrıyı unutan herkesin sonu böyledir,Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

¹³Tales son los caminos de todos los que olvidan á Dios: Y la esperanza del impío perecerá:

¹⁴Onun güvendiği şey kırılır,Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

¹⁴Porque su esperanza será cortada, Y su confianza es casa de araña.

¹⁵Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker,Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

¹⁵Apoyaráse él sobre su casa, mas no permanecerá en pie; Atendráse á ella, mas no se afirmará.

¹⁶Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır,Dalları bahçenin üzerinden aşar;

¹⁶A manera de un árbol, está verde delante del sol, Y sus renuevos salen sobre su huerto;

¹⁷Kökleri taş yığınına sarılır,Çakılların arasında yer aranır.

¹⁷Vanse entretejiendo sus raíces junto á una fuente, Y enlazándose hasta un lugar pedregoso.

¹⁸Ama yerinden sökülürse,Yeri, ‹Seni hiç görmedim› diyerek onu yadsır.

¹⁸Si le arrancaren de su lugar, Este negarále entonces, diciendo: Nunca te vi.

¹⁹İşte sevinci böyle son bulur,Yerinde başka bitkiler biter.

¹⁹Ciertamente éste será el gozo de su camino; Y de la tierra de donde se traspusiere, nacerán otros.

²⁰‹‹Tanrı kusursuz insanı reddetmez,Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

²⁰He aquí, Dios no aborrece al perfecto, Ni toma la mano de los malignos.

²¹O senin ağzını yine gülüşle,Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

²¹Aun henchirá tu boca de risa, Y tus labios de júbilo.

²²Düşmanlarını utanç kaplayacak,Kötülerin çadırı yok olacaktır.››

²²Los que te aborrecen, serán vestidos de confusión; Y la habitación de los impíos perecerá.