¹Oğlum, bilgeliğime dikkat et,Akıllıca sözlerime kulak ver.

¹HIJO mío, está atento á mi sabiduría, Y á mi inteligencia inclina tu oído;

²Böylelikle her zaman sağgörülü olur,Dudaklarınla bilgiyi korursun.

²Para que guardes consejo, Y tus labios conserven la ciencia.

³Zina eden kadının bal damlar dudaklarından,Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

³Porque los labios de la extraña destilan miel, Y su paladar es más blando que el aceite;

⁴Ama sonu pelinotu kadar acı,İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

⁴Mas su fin es amargo como el ajenjo, Agudo como cuchillo de dos filos.

⁵Ayakları ölüme gider,Adımları ölüler diyarına ulaşır.

⁵Sus pies descienden á la muerte; Sus pasos sustentan el sepulcro:

⁶Yaşama giden yolu hiç düşünmez,Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

⁶Sus caminos son instables; no los conocerás, Si no considerares el camino de vida.

⁷Oğlum, şimdi beni dinle,Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

⁷Ahora pues, hijos, oidme, Y no os apartéis de las razones de mi boca.

⁸Öyle kadınlardan uzak dur,Yaklaşma evinin kapısına.

⁸Aleja de ella tu camino, Y no te acerques á la puerta de su casa;

⁹Yoksa onurunu başkalarına,Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

⁹Porque no des á los extraños tu honor, Y tus años á cruel;

¹⁰Varını yoğunu yer bitirir yabancılar,Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

¹⁰Porque no se harten los extraños de tu fuerza, Y tus trabajos estén en casa del extraño;

¹¹Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde,Etinle bedenin tükendiğinde.

¹¹Y gimas en tus postrimerías, Cuando se consumiere tu carne y tu cuerpo,

¹²‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim,Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.

¹²Y digas: ­Cómo aborrecí el consejo, Y mi corazón menospreció la reprensión;

¹³‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim,Beni eğitenlere kulak vermedim.

¹³Y no oí la voz de los que me adoctrinaban, Y á los que me enseñaban no incliné mi oído!

¹⁴Halkın ve topluluğun arasındaTam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››

¹⁴Casi en todo mal he estado, En medio de la sociedad y de la congregación.

¹⁵Suyu kendi sarnıcından,Kendi kuyunun kaynağından iç.

¹⁵Bebe el agua de tu cisterna, Y los raudales de tu pozo.

¹⁶Pınarların sokakları,Akarsuların meydanları mı sulamalı?

¹⁶Derrámense por de fuera tus fuentes, En las plazas los ríos de aguas.

¹⁷Yalnız senin olsun onlar,Paylaşma yabancılarla.

¹⁷Sean para ti solo, Y no para los extraños contigo.

¹⁸Çeşmen bereketli olsunVe gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

¹⁸Sea bendito tu manantial; Y alégrate con la mujer de tu mocedad.

¹⁹Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi,Hep seni doyursun memeleri.Aşkıyla sürekli coş.

¹⁹Como cierva amada y graciosa corza, Sus pechos te satisfagan en todo tiempo; Y en su amor recréate siempre.

²⁰Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın,Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

²⁰¿Y por qué, hijo mío, andarás ciego con la ajena, Y abrazarás el seno de la extraña?

²¹RAB insanın tuttuğu yolu gözler,Attığı her adımı denetler.

²¹Pues que los caminos del hombre están ante los ojos de Jehová, Y él considera todas sus veredas.

²²Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek,Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

²²Prenderán al impío sus propias iniquidades, Y detenido será con las cuerdas de su pecado.

²³Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak,Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.

²³El morirá por falta de corrección; Y errará por la grandeza de su locura.