1“My soul is weary of my life. I will give free course to my complaint. I will speak in the bitterness of my soul.
1از زندگی سیر شده ام، بنابران می خواهم از زندگی ای تلخ و زار بنالم و شکایت کنم.
2I will tell God, ‘Do not condemn me. Show me why you contend with me.
2خدایا محکومم مکن. بگو چه گناهی کرده ام که با من این چنین رفتار می کنی؟
3Is it good to you that you should oppress, that you should despise the work of your hands, and smile on the counsel of the wicked?
3آیا روا است که به من ظلم بنمائی، از مخلوق خود نفرت کنی و طرفدار نقشه های گناهکاران باشی؟
4Do you have eyes of flesh? Or do you see as man sees?
4آیا تو همه چیز را مثل ما می بینی؟
5Are your days as the days of mortals, or your years as man’s years,
5آیا زندگی تو مانند زندگی ما کوتاه است و سالهای عمر تو مثل عمر انسان زود گذرند، که مراقب من هستی تا در من گناهی بیابی؟
6that you inquire after my iniquity, and search after my sin?
6خودت می دانی که من خطائی نکرده ام و کسی نمی تواند مرا از دست تو نجات بدهد.
7Although you know that I am not wicked, there is no one who can deliver out of your hand.
7تو مرا با دست خود آفریدی و حالا می خواهی با همان دست مرا هلاک سازی.
8“‘Your hands have framed me and fashioned me altogether, yet you destroy me.
8بخاطر داشته باش که تو مرا از خاک بوجود آوردی و دوباره به خاک بر می گردانی.
9Remember, I beg you, that you have fashioned me as clay. Will you bring me into dust again?
9تو به پدرم نیرو بخشیدی تا در رَحِم مادر تولیدم کند و در آنجا مرا نشو و نما دادی.
10Haven’t you poured me out like milk, and curdled me like cheese?
10با پوست و گوشت پوشاندی و استخوانها و رگ و پی مرا بهم بافتی.
11You have clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
11به من زندگی دادی و از محبت بی پایانت برخوردارم کردی و از روی احسان زندگی مرا حفظ نمودی.
12You have granted me life and loving kindness. Your visitation has preserved my spirit.
12با اینهم در تمام اوقات مراقب من بودی
13Yet you hid these things in your heart. I know that this is with you:
13تا گناهی کنم و تو از بخشیدنم امتناع نمائی.
14if I sin, then you mark me. You will not acquit me from my iniquity.
14هرگاه گناهی از من سر بزند، مرا فوری جزا می دهی، اما اگر کار درستی بکنم، خیری نمی بینم. شخص بدبخت و بیچاره ای هستم.
15If I am wicked, woe to me. If I am righteous, I still shall not lift up my head, being filled with disgrace, and conscious of my affliction.
15اگر سرم را بلند کنم، مانند شیری به من حمله می آوری و با آزار من قدرت خود را نشان می دهی.
16If my head is held high, you hunt me like a lion. Again you show yourself powerful to me.
16تو همیشه علیه من شاهد می آوری و خشم تو بر من هر لحظه زیادتر می شود و ضربات پیهم بر من وارد می کنی.
17You renew your witnesses against me, and increase your indignation on me. Changes and warfare are with me.
17چرا مرا از رَحِم مادر بدنیا آوردی؟ ای کاش، می مردم و چشم کسی مرا نمی دید.
18“‘Why, then, have you brought me forth out of the womb? I wish I had given up the spirit, and no eye had seen me.
18مثلیکه هرگز بدنیا نیامده بودم، از رَحِم مادر مستقیماً به گور می رفتم.
19I should have been as though I had not been. I should have been carried from the womb to the grave.
19از زندگی من چیزی باقی نمانده است، پس مرا بحالم بگذار تا دمی آسوده باشم.
20Aren’t my days few? Cease then. Leave me alone, that I may find a little comfort,
20به زودی از دنیا می روم و راه بازگشت برایم نیست.به جائی می روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکمفرما است و خود روشنی هم تاریکی است.»
21before I go where I shall not return from, to the land of darkness and of the shadow of death;
21به جائی می روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکمفرما است و خود روشنی هم تاریکی است.»
22the land dark as midnight, of the shadow of death, without any order, where the light is as midnight.’”