1Then Job answered,
1ایوب جواب داد:
2“Truly I know that it is so, but how can man be just with God?
2«همۀ اینها را که گفتی می دانم و قبلاً شنیده ام. اما یک انسان فانی چطور می تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟
3If he is pleased to contend with him, he can’t answer him one time in a thousand.
3چه کسی می تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست که از هزار سوالی که می کند، یکی را هم جواب بدهد.
4God who is wise in heart, and mighty in strength: who has hardened himself against him, and prospered?
4زیرا خدا حکیم و دانا و توانا است. کسی نمی تواند در برابر او مقاومت کند و موفق شود.
5He removes the mountains, and they don’t know it, when he overturns them in his anger.
5بی خبر کوهها را منتقل می سازد و با خشم غضب آن ها را واژگون می کند.
6He shakes the earth out of its place. Its pillars tremble.
6زمین را از جایش تکان می دهد و پایه های آن را به لرزه می آورد.
7He commands the sun, and it doesn’t rise, and seals up the stars.
7اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی کند و ستارگان در شب نمی درخشند.
8He alone stretches out the heavens, and treads on the waves of the sea.
8خدا به تنهائی آسمان ها را پهن کرد و بر موجهای بحر می خرامد.
9He makes the Bear, Orion, and the Pleiades, and the rooms of the south.
9دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.
10He does great things past finding out; yes, marvelous things without number.
10عقل ما از درک کارهای بزرگ و بیشمار او عاجز است.
11Behold, he goes by me, and I don’t see him. He passes on also, but I don’t perceive him.
11از کنار من می گذرد و من او را دیده نمی توانم. حرکت می کند و من احساس نمی کنم.
12Behold, he snatches away. Who can hinder him? Who will ask him, ‘What are you doing?’
12هرچه را بخواهد می رباید و کسی نمی تواند مانع او شود و بگوید که چه می کنی؟
13“God will not withdraw his anger. The helpers of Rahab stoop under him.
13خدا از خشم خود دست نمی کشد و دشمنان خود را که با هیولای بحری کمک کردند، پایمال می سازد.
14How much less shall I answer him, And choose my words to argue with him?
14پس من چطور می توانم با او بحث کنم و جواب درست بدهم؟
15Though I were righteous, yet I wouldn’t answer him. I would make supplication to my judge.
15گرچه گناهی ندارم، چیزی گفته نمی توانم، بجز اینکه از خدائی که داور من است، طلب رحمت کنم.
16If I had called, and he had answered me, yet I wouldn’t believe that he listened to my voice.
16حتی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.
17For he breaks me with a storm, and multiplies my wounds without cause.
17او تُندباد را می فرستد و مرا پاشان می سازد و بدون جهت به زخمهایم می افزاید.
18He will not allow me to catch my breath, but fills me with bitterness.
18مرا نمی گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا تلخ و زار می سازد.
19If it is a matter of strength, behold, he is mighty! If of justice, ‘Who,’ says he, ‘will summon me?’
19با او یارای مقابله را ندارم، زیرا قادر و توانا است. اگر به محکمه شکایت ببرم، چه کسی می تواند او را احضار کند؟
20Though I am righteous, my own mouth shall condemn me. Though I am blameless, it shall prove me perverse.
20اگر بیگناه هم باشم، حرف زبانم مرا محکوم می سازد و هر چیزی که بگویم، مجرم شناخته می شوم.
21I am blameless. I don’t respect myself. I despise my life.
21گرچه گناهی ندارم، اما برای من فرقی نمی کند، زیرا از زندگی سیر شده ام.
22“It is all the same. Therefore I say he destroys the blameless and the wicked.
22خدا بیگناه و گناهکار را یکسان از بین می برد.
23If the scourge kills suddenly, he will mock at the trial of the innocent.
23وقتی مصیبتی برسد و بیگناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می خندد.
24The earth is given into the hand of the wicked. He covers the faces of its judges. If not he, then who is it?
24اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده چه کسی کرده است؟
25“Now my days are swifter than a runner. They flee away, they see no good,
25زندگی من سریعتر از نامه رسان تیزرَو می گذرد و بدون آنکه روی خوشی را ببینم.
26They have passed away as the swift ships, as the eagle that swoops on the prey.
26سالهای عمرم مانند کشتی های سریع السیر و عقابی که بر شکار خود فرود می آید، به سرعت سپری می شوند.
27If I say, ‘I will forget my complaint, I will put off my sad face, and cheer up;’
27اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟
28I am afraid of all my sorrows, I know that you will not hold me innocent.
28زیرا می ترسم که مبادا غم و رنج دوباره به سراغ من بیایند و می دانم که خدا مرا خطاکار می شمارد.
29I shall be condemned. Why then do I labor in vain?
29پس اگر محکوم شوم چرا تلاش بیجا کنم؟
30If I wash myself with snow, and cleanse my hands with lye,
30اگر خود را با صابون بشویم و دستهای خود را با صافترین آبها پاک کنم،
31yet you will plunge me in the ditch. My own clothes shall abhor me.
31تو مرا در لای و کثافت فرو می بری تا لباس خودم از من نفرت کند.
32For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.
32تو مانند من یک انسان فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به محکمه بروم.
33There is no umpire between us, that might lay his hand on us both.
33کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.
34Let him take his rod away from me. Let his terror not make me afraid;
34اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیندازد،آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.
35then I would speak, and not fear him, for I am not so in myself.
35آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.