1Then Job answered,
1ایوب جواب داد:
2“I have heard many such things. You are all miserable comforters!
2«من این سخنان را بسیار شنیده ام. تسلی شما مرا زیادتر عذاب می کند.
3Shall vain words have an end? Or what provokes you that you answer?
3تا به کی به این حرفهای بیهودۀ تان ادامه می دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟
4I also could speak as you do. If your soul were in my soul’s place, I could join words together against you, and shake my head at you,
4اگر من بجای شما می بودم، من هم می توانستم همین حرفها را بزنم و بعنوان اعتراض سر خود را تکان می دادم.
5but I would strengthen you with my mouth. The solace of my lips would relieve you.
5شما را نصیحت می کردم و با سخنان گرم شما را تسلی می دادم.
6“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
6هر چیزیکه بگویم از درد و رنج من کاسته نمی شود و اگر خاموش هم باشم دردم را دوا نمی کند.
7But now, God, you have surely worn me out. You have made desolate all my company.
7زیرا تو ای خدا، تو مرا از زندگی خسته ساختی و خانواده ام را از بین بردی.
8You have shriveled me up. This is a witness against me. My leanness rises up against me. It testifies to my face.
8تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. آنقدر لاغر شده ام که از بدن من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و مردم این را دلیل گناهان من می دانند.
9He has torn me in his wrath, and persecuted me. He has gnashed on me with his teeth. My adversary sharpens his eyes on me.
9با خشم خود گوشت بدنم را پاره کرده است، به نظر نفرت به من نگاه می کند و مرا دشمن خود می پندارد.
10They have gaped on me with their mouth. They have struck me on the cheek reproachfully. They gather themselves together against me.
10مردم مرا مسخره می کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می زنند.
11God delivers me to the ungodly, and casts me into the hands of the wicked.
11خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.
12I was at ease, and he broke me apart. Yes, he has taken me by the neck, and dashed me to pieces. He has also set me up for his target.
12من زندگی آرام و آسوده ای داشتم، اما خدا از گلوی من گرفت و تکه تکه ام کرد. حالا مرا هدف خود قرار داده است
13His archers surround me. He splits my kidneys apart, and does not spare. He pours out my gall on the ground.
13و تیرهای خود را از هر سو به سوی من حواله می کند، مرا مجروح می سازد و رحمی نشان نمی دهد.
14He breaks me with breach on breach. He runs on me like a giant.
14او مانند یک جنگجو حمله می کند و پیهم به من زخم می زند.
15I have sewed sackcloth on my skin, and have thrust my horn in the dust.
15لباس ماتم پوشیده و در خاکِ خواری نشسته ام.
16My face is red with weeping. Deep darkness is on my eyelids.
16از بس که گریه کرده ام چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فرا گرفته است.
17Although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.
17اما من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.
18“Earth, don’t cover my blood. Let my cry have no place to rest.
18ای زمین، حق مرا تلف مکن و نگذار که فریاد من بخاطر عدالت خاموش شود.
19Even now, behold, my witness is in heaven. He who vouches for me is on high.
19شاهد من در آسمان است و از من شفاعت می کند.
20My friends scoff at me. My eyes pour out tears to God,
20دوستان من مسخره ام می کنند، اما من سیل اشک را در حضور خدا جاری می سازم
21that he would maintain the right of a man with God, of a son of man with his neighbor!
21و پیش او زاری می کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.
22For when a few years have come, I shall go the way of no return.
22زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.