¹“My spirit is consumed. My days are extinct, And the grave is ready for me.

¹روح من شکسته، عمر من پایان یافته و پایم به لب گور رسیده است.

²Surely there are mockers with me. My eye dwells on their provocation.

²ببین که مردم چطور مرا مسخره می کنند و هر جا که می روم آن ها را می بینم.

³“Now give a pledge, be collateral for me with yourself. Who is there who will strike hands with me?

³خدایا، تو ضامن من باش، زیرا همه کس مرا گناهکار می دانند و چون تو به آن ها عقل و حکمت نداده ای، نمی توانند به من کمک کنند. پس نگذار که آن ها بر من پیروز شوند.

⁴For you have hidden their heart from understanding, Therefore you shall not exalt them.

⁴کسیکه برای کسب منفعت از دوستان خود بدگوئی کند، فرزندانش کور می شوند.

⁵He who denounces his friends for a prey, Even the eyes of his children shall fail.

⁵خدا مرا مایۀ تمسخر مردم ساخته است و آن ها برویم تف می اندازند.

⁶“But he has made me a byword of the people. They spit in my face.

⁶از غم و اندوه چشمانم تار گشته اند و از من سایه ای بیش باقی نمانده است.

⁷My eye also is dim by reason of sorrow. All my members are as a shadow.

⁷مردمان وقتی مرا به این حال می بینند، تعجب می کنند، اما سرانجام بیگناهان علیه مردم بدکار قیام می کنند

⁸Upright men shall be astonished at this. The innocent shall stir up himself against the godless.

⁸و اشخاص نیک در کارهای خوب پیشرفت می نمایند و روز بروز قویتر می گردند.

⁹Yet shall the righteous hold on his way. He who has clean hands shall grow stronger and stronger.

⁹اگر همۀ تان بیائید و در برابر من بایستید، گمان نمی کنم که بتوانم شخص فهمیده ای در بین شما بیابم.

¹⁰But as for you all, come on now again; I shall not find a wise man among you.

¹⁰عمر من بپایان رسیده است و آرزو هایم همه نقش بر آب شده اند.

¹¹My days are past, my plans are broken off, as are the thoughts of my heart.

¹¹دوستانم می گویند که از پی شامِ تاریک، روز روشن می آید، اما خودم می دانم که من همیشه در تاریکی باقی خواهم ماند.

¹²They change the night into day, saying ‘The light is near’ in the presence of darkness.

¹²یگانه آرزوی من اینست که به دیار مردگان بروم و آنجا خانۀ ابدی من باشد.

¹³If I look for Sheol Sheol is the place of the dead. as my house, if I have spread my couch in the darkness,

¹³قبر را پدر و کِرم را مادر و خواهر خود بخوانم.

¹⁴If I have said to corruption, ‘You are my father;’ to the worm, ‘My mother,’ and ‘my sister;’

¹⁴پس امید من کجاست؟ چه کسی آنرا برایم پیدا می کند؟نه، امید من با من به گور می رود و با هم یکجا خاک می شویم.»

¹⁵where then is my hope? as for my hope, who shall see it?

¹⁵نه، امید من با من به گور می رود و با هم یکجا خاک می شویم.»

¹⁶Shall it go down with me to the gates of Sheol Sheol is the place of the dead. , or descend together into the dust?”