1Then Job answered,
1ایوب جواب داد:
2“How long will you torment me, and crush me with words?
2«تا بکی می خواهید با سخنان تان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟
3You have reproached me ten times. You aren’t ashamed that you attack me.
3به مراتب به من اهانت کرده اید و از رفتار خود با من خجالت نمی کشید.
4If it is true that I have erred, my error remains with myself.
4اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می رسد و به شما آسیبی نمی رساند.
5If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach;
5شما خود را بهتر و برتر از من می دانید و مصیبت های مرا دلیل گناه من می پندارید.
6know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.
6در حالیکه خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.
7“Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.
7حتی وقتی از ظلمی که به من شده است فریاد می زنم و کمک می طلبم، کسی به داد من نمی رسد.
8He has walled up my way so that I can’t pass, and has set darkness in my paths.
8او راه مرا مسدود و تاریک کرده است و امید رهائی از این وضع برای من نیست.
9He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
9او عزت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفت.
10He has broken me down on every side, and I am gone. My hope he has plucked up like a tree.
10از هر طرف مرا خُرد و خمیر کرده و نهال آرزوی مرا از ریشه بر کنده است.
11He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries.
11آتش غضب خود را بر من افروخته است و مرا دشمن خود می شمارد.
12His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.
12لشکر خود را می فرستد تا خیمۀ مرا محاصره کنند.
13“He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me.
13او خانواده ام را از من جدا کرد و آشنایانم را بیگانه ساخت.
14My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me.
14خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من فراموشم کردند
15Those who dwell in my house, and my maids, count me for a stranger. I am an alien in their sight.
15و مهمان خانه ام مرا از یاد برد. کنیزان خانه ام مرا نمی شناسند و برای شان بیگانه شده ام.
16I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth.
16خدمتگار خود را با زاری و التماس صدا می کنم، اما او جوابم را نمی دهد.
17My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother.
17زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.
18Even young children despise me. If I arise, they speak against me.
18حتی کودکان به نظر حقارت به من می نگرند و مسخره ام می کنند.
19All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me.
19دوستان صمیمی ام از من متنفرند و کسانی را که دوست داشتم، مخالف من شده اند.
20My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.
20از من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و به سختی از مرگ گریخته ام.
21“Have pity on me, have pity on me, you my friends; for the hand of God has touched me.
21شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.
22Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
22چرا شما مثل خدا به من جفا می کنید؟ آیا اینهمه آزاری که دیده ام برای من کافی نیست؟
23“Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book!
23ای کاش سخنان مرا کسی یادداشت می کرد و در کتابی می نوشت
24That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever!
24و یا با قلم آهنین برای همیشه بر سنگی حک می نمود،
25But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth.
25زیرا می دانم که نجات بخشای من زنده است و سرانجام به زمین خواهد ایستاد.
26After my skin is destroyed, then in my flesh shall I see God,
26و یقین دارم که حتی پس از آنکه گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می بینم.
27Whom I, even I, shall see on my side. My eyes shall see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.
27او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.
28If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me,
28وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب کنیم.» از حال رفتم. شما می خواستید با بهانه ای مرا متهم سازید.پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»
29be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”
29پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»