¹“I made a covenant with my eyes, how then should I look lustfully at a young woman?

¹با چشمان خود عهد کرده ام که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.

²For what is the portion from God above, and the heritage from the Almighty on high?

²چون می دانم که خدای قادر مطلق عامل این کار را چه جزا می دهد.

³Is it not calamity to the unrighteous, and disaster to the workers of iniquity?

³او بر سر مردم شریر و بدکار از آسمان بلا و مصیبت را نازل می کند.

⁴Doesn’t he see my ways, and number all my steps?

⁴او هر کاری که می کنم و هر قدمی که بر می دارم، می بیند.

⁵“If I have walked with falsehood, and my foot has hurried to deceit

⁵من هرگز به راه غلط نرفته ام و کسی را فریب نداده ام.

⁶(let me be weighed in an even balance, that God may know my integrity);

⁶می خواهم خدا خودش مرا با ترازوی عدالت بسنجد تا بیگناهی من ثابت شود.

⁷if my step has turned out of the way, if my heart walked after my eyes, if any defilement has stuck to my hands,

⁷اگر از راه راست انحراف کرده باشم، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته است، رفته باشد و یا دستم به گناه آلوده شده باشد،

⁸then let me sow, and let another eat. Yes, let the produce of my field be rooted out.

⁸آنوقت چیزی را که کاشته ام دیگران بخورند و همه محصولات من از ریشه کنده شوند.

⁹“If my heart has been enticed to a woman, and I have laid wait at my neighbor’s door,

⁹اگر دلم فریفتۀ زن مرد دیگر شده باشد یا من به دروازۀ زن همسایه کمین کرده باشم،

¹⁰then let my wife grind for another, and let others sleep with her.

¹⁰پس زن من هم کنیز مرد دیگر و با او همبستر شود،

¹¹For that would be a heinous crime. Yes, it would be an iniquity to be punished by the judges:

¹¹زیرا این کار جنایت است و عامل آن سزاوار مجازات می باشد

¹²For it is a fire that consumes to destruction, and would root out all my increase.

¹²و مثل آتش سوزان جهنم می تواند همه چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه کن سازد.

¹³“If I have despised the cause of my male servant or of my female servant, when they contended with me;

¹³اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آن ها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،

¹⁴What then shall I do when God rises up? When he visits, what shall I answer him?

¹⁴چطور می توانم با خدا روبرو شوم و وقتیکه از من بازخواست کند، چه جوابی می توانم به او بدهم.

¹⁵Didn’t he who made me in the womb make him? Didn’t one fashion us in the womb?

¹⁵زیرا همان خدائی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

¹⁶“If I have withheld the poor from their desire, or have caused the eyes of the widow to fail,

¹⁶از کمک به مردم نادار و مسکین دریغ نکرده ام، بیوه زنی را در حال بیچارگی نگذاشته ام،

¹⁷or have eaten my morsel alone, and the fatherless has not eaten of it

¹⁷نان خود را به تنهائی نخورده ام و همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده

¹⁸(no, from my youth he grew up with me as with a father, her have I guided from my mother’s womb);

¹⁸و در سراسر عمر خود برای آن ها مثل پدر غمخوار و از کودکی راهنمای بیوه زنان بوده ام.

¹⁹if I have seen any perish for want of clothing, or that the needy had no covering;

¹⁹اگر می دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه بسر می برد،

²⁰if his heart hasn’t blessed me, if he hasn’t been warmed with my sheep’s fleece;

²⁰از پشم گوسفندانم لباس مهیا می کردم و به او می دادم تا از سردی هوا در امان بوده از صمیم دل برای من دعا کند و من برکت ببینم.

²¹if I have lifted up my hand against the fatherless, because I saw my help in the gate,

²¹اگر بخاطر اینکه در محکمه طرفدار دارم، حق یتیمی را پایمال کرده باشم،

²²then let my shoulder fall from the shoulder blade, and my arm be broken from the bone.

²²بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.

²³For calamity from God is a terror to me. Because his majesty, I can do nothing.

²³چون من از مجازات و عظمت خدا می ترسیدم، هرگز جرأت نمی کردم که به چنین کاری دست بزنم.

²⁴“If I have made gold my hope, and have said to the fine gold, ‘You are my confidence;’

²⁴به طلا و نقره اعتماد و اتکاء نداشته ام

²⁵If I have rejoiced because my wealth was great, and because my hand had gotten much;

²⁵و مال ثروت زیاد مایۀ خوشی من نبوده است.

²⁶if I have seen the sun when it shined, or the moon moving in splendor,

²⁶به آفتاب تابان و مهتاب درخشان دل نبسته ام.

²⁷and my heart has been secretly enticed, and my hand threw a kiss from my mouth,

²⁷آن ها را نپرستیده و از دور نبوسیده ام.

²⁸this also would be an iniquity to be punished by the judges; for I should have denied the God who is above.

²⁸زیرا این کار هم یک عمل زشت است و اگر آن کار را می کردم، مستوجب مجازات می بودم، چون از خدای قادر مطلق منکر می شدم.

²⁹“If I have rejoiced at the destruction of him who hated me, or lifted up myself when evil found him;

²⁹هرگز از مصیبت دشمنان خوشی نکرده ام و از بلائی که بر سر شان آمده است، خوشحال نبوده ام.

³⁰(yes, I have not allowed my mouth to sin by asking his life with a curse);

³⁰زبان خود را از گناه بازداشته و برای آن ها دعای بد نکرده ام.

³¹if the men of my tent have not said, ‘Who can find one who has not been filled with his meat?’

³¹آنهائی که برای من کار می کنند هرگز گرسنه نبوده اند.

³²(the foreigner has not lodged in the street, but I have opened my doors to the traveler);

³²هیچ بیگانه ای را نگذاشته ام که شب در سر سرک بخوابد و دروازۀ خانۀ من همیشه به روی مسافران باز بوده است.

³³if like Adam I have covered my transgressions, by hiding my iniquity in my heart,

³³هیچگاهی مانند دیگران نکوشیده ام که گناهان خود را پنهان کنم

³⁴because I feared the great multitude, and the contempt of families terrified me, so that I kept silence, and didn’t go out of the door—

³⁴و از ترس سرزنشِ مردم خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

³⁵oh that I had one to hear me! (behold, here is my signature, let the Almighty answer me); let the accuser write my indictment!

³⁵آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می خورم که حقیقت را می گویم. بگذارید که خدای قادر مطلق جواب مرا بگوید و اتهاماتی را که دشمنانم علیه من وارد کرده اند نشان بدهد.

³⁶Surely I would carry it on my shoulder; and I would bind it to me as a crown.

³⁶من آن را بدوش خود می گیرم و تاج سر خود می سازم.

³⁷I would declare to him the number of my steps. as a prince would I go near to him.

³⁷او را از همه کارهائی که کرده ام، آگاه می کنم و با سرفرازی در پیشگاه او حضور می یابم.

³⁸If my land cries out against me, and its furrows weep together;

³⁸اگر زمینی را که در آن کشت می کنم، از مالک اصلی اش بزور گرفته باشم،

³⁹if I have eaten its fruits without money, or have caused its owners to lose their life,

³⁹و از محصول آن بدون قیمت خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم،در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.

⁴⁰let briars grow instead of wheat, and stinkweed instead of barley.” The words of Job are ended.

⁴⁰در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.