1So these three men ceased to answer Job, because he was righteous in his own eyes.
1آن سه دوست ایوب دیگر جوابی نداشتند که به او بدهند، زیرا خودش می دانست که گناهی ندارد.
2Then the wrath of Elihu the son of Barachel, the Buzite, of the family of Ram, was kindled against Job. His wrath was kindled because he justified himself rather than God.
2آنگاه شخصی به نام الیهو، پسر بَرَکئیلِ بوزی، از قبیلۀ رام، که در آنجا حاضر بود قهر شد، زیرا که ایوب خود را بیگناه می دانست و خدا را ملامت می کرد.
3Also his wrath was kindled against his three friends, because they had found no answer, and yet had condemned Job.
3او همچنین بر آن سه دوست ایوب خشمگین بود، زیرا آن ها جواب درستی نیافتند که ایوب را قانع ساخته متوجه سهو و خطایش کنند.
4Now Elihu had waited to speak to Job, because they were elder than he.
4الیهو صبر کرد و به ایوب جوابی نداد، چونکه دیگران از او بزرگتر بودند.
5When Elihu saw that there was no answer in the mouth of these three men, his wrath was kindled.
5ولی وقتی دید که آن ها خاموش ماندند، قهر شد.
6Elihu the son of Barachel the Buzite answered, “I am young, and you are very old; Therefore I held back, and didn’t dare show you my opinion.
6پس الیهو، پسر بَرَکئیلِ بوزی، رشتۀ سخن را به دست گرفته گفت: «چون من در سن و سال جوانتر از شما هستم، بنابران، ترسیدم که اظهار عقیده کنم.
7I said, ‘Days should speak, and multitude of years should teach wisdom.’
7به خود گفتم که چون اینها بزرگترند و تجربه و دانش آن ها بیشتر است، باید آموزگار حکمت باشند.
8But there is a spirit in man, and the breath of the Almighty gives them understanding.
8لیکن در واقع روحی که در انسان است و نَفَس خدای قادر مطلق به انسان حکمت می بخشد
9It is not the great who are wise, nor the aged who understand justice.
9و داشتن حکمت مربوط به سن و سال نیست.
10Therefore I said, ‘Listen to me; I also will show my opinion.’
10پس حالا به من گوش بدهید تا نظریۀ خود را برای شما بیان کنم.
11“Behold, I waited for your words, and I listened for your reasoning, while you searched out what to say.
11من صبر کردم و بدقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، اما هیچ کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده ای به ایوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.
12Yes, I gave you my full attention, but there was no one who convinced Job, or who answered his words, among you.
12بدانید که حکمت انسان نمی تواند کسی را ملزم یا تبرئه کند؛ تنها خدا می تواند که گناهکار را بخاطر گناهش مقصر بداند.
13Beware lest you say, ‘We have found wisdom, God may refute him, not man;’
13ایوب با شما صحبت می کرد نه با من. اگر مخاطب او من می بودم، طور دیگری به او جواب می دادم.
14for he has not directed his words against me; neither will I answer him with your speeches.
14شما دیگر جرأت ندارید که جوابی بدهید یا حرفی بزنید.
15“They are amazed. They answer no more. They don’t have a word to say.
15و بخاطری که شما سکوت کرده اید، من نمی توانم خاموش بنشینم و چیزی نگویم.
16Shall I wait, because they don’t speak, because they stand still, and answer no more?
16من می خواهم حرف خود را بزنم و عقیدۀ خود را بیان کنم،
17I also will answer my part, and I also will show my opinion.
17زیرا حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی توانم صبر کنم.
18For I am full of words. The spirit within me constrains me.
18دل من مثل مَشک شراب پُر و نزدیک به کفیدن است.
19Behold, my breast is as wine which has no vent; like new wineskins it is ready to burst.
19تا حرف نزنم آرام نمی گیرم، پس باید لب به سخن بگشایم.
20I will speak, that I may be refreshed. I will open my lips and answer.
20من از کسی طرفداری نمی کنم و از روی چاپلوسی حرف نمی زنم،زیرا اگر تملق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می دهد.
21Please don’t let me respect any man’s person, neither will I give flattering titles to any man.
21زیرا اگر تملق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می دهد.
22For I don’t know how to give flattering titles; or else my Maker would soon take me away.