¹“My soul is weary of my life. I will give free course to my complaint. I will speak in the bitterness of my soul.

¹ از زندگی سیر شده‌ام، بنابراین می‌خواهم از زندگی تلخ و زار خود ناله و شکایت کنم.

²I will tell God, ‘Do not condemn me. Show me why you contend with me.

² خدایا محکومم مَکن. به من بگو چه گناهی کرده‌ام؟

³Is it good to you that you should oppress, that you should despise the work of your hands, and smile on the counsel of the wicked?

³ آیا رواست که به من ظلم نمایی، از مخلوق خود نفرت کنی و طرفدار نقشه‌های گناهکاران باشی؟

⁴Do you have eyes of flesh? Or do you see as man sees?

⁴ آیا تو همه‌چیز را مانند ما می‌بینی؟

⁵Are your days as the days of mortals, or your years as man’s years,

⁵ آیا زندگی تو مانند زندگی ما کوتاه است

⁶that you inquire after my iniquity, and search after my sin?

⁶ پس چرا تمام گناهان مرا می‌شماری و تمام خطاهایم را رقم می‌زنی؟

⁷Although you know that I am not wicked, there is no one who can deliver out of your hand.

⁷ خودت می‌دانی که من خطایی نکرده‌ام و کسی نمی‌تواند مرا از دست تو نجات بدهد.

⁸“‘Your hands have framed me and fashioned me altogether, yet you destroy me.

⁸ تو مرا با دست خود آفریدی و شکل دادی و اکنون می‌خواهی با همان دست مرا هلاک سازی.

⁹Remember, I beg you, that you have fashioned me as clay. Will you bring me into dust again?

⁹ به‌خاطر داشته باش که تو مرا از گل ساختی و دوباره به خاک برمی‌گردانی.

¹⁰Haven’t you poured me out like milk, and curdled me like cheese?

¹⁰ تو به پدرم نیرو بخشیدی تا در رحم مادر تولیدم کند و در آنجا مرا نشو و نما دادی.

¹¹You have clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.

¹¹ با پوست و گوشت پوشاندی و استخوانها و رگ و پی مرا به هم بافتی.

¹²You have granted me life and loving kindness. Your visitation has preserved my spirit.

¹² به من زندگی دادی و از محبّت بی‌پایانت برخوردارم کردی و از روی احسان زندگی مرا حفظ نمودی.

¹³Yet you hid these things in your heart. I know that this is with you:

¹³ امّا اکنون می‌دانم که در تمام اوقات تو مخفیانه نقشه‌ می‌کشیدی تا به من صدمه بزنی.

¹⁴if I sin, then you mark me. You will not acquit me from my iniquity.

¹⁴ تو مراقب من بودی تا گناهی بکنم و تو از بخشیدنم خودداری نمایی.

¹⁵If I am wicked, woe to me. If I am righteous, I still shall not lift up my head, being filled with disgrace, and conscious of my affliction.

¹⁵ هرگاه گناهی از من سر بزند بلافاصله مرا جزا می‌دهی، امّا اگر کار درستی بکنم خیری نمی‌بینم. شخص بدبخت و بیچاره‌ای هستم.

¹⁶If my head is held high, you hunt me like a lion. Again you show yourself powerful to me.

¹⁶ اگر سرم را بلند کنم، مانند شیری به من حمله می‌کنی و با آزار دادن من قدرت خود را نشان می‌دهی.

¹⁷You renew your witnesses against me, and increase your indignation on me. Changes and warfare are with me.

¹⁷ تو همیشه علیه من شاهد می‌آوری و خشم تو بر من هر لحظه زیادتر می‌شود و ضربات پی‌درپی بر من وارد می‌‌کنی.

¹⁸“‘Why, then, have you brought me forth out of the womb? I wish I had given up the spirit, and no eye had seen me.

¹⁸ چرا مرا از رحم مادر به دنیا آوردی؟ ای کاش می‌مُردم و چشم کسی مرا نمی‌دید.

¹⁹I should have been as though I had not been. I should have been carried from the womb to the grave.

¹⁹ مثل اینکه هرگز به دنیا نیامده بودم، از رحم مادر مستقیم به گور می‌رفتم.

²⁰Aren’t my days few? Cease then. Leave me alone, that I may find a little comfort,

²⁰ از زندگی من چیزی باقی نمانده است، پس مرا به حال خودم بگذار تا دمی آسوده باشم.

²¹before I go where I shall not return from, to the land of darkness and of the shadow of death;

²¹ بزودی از دنیا می‌روم و راه بازگشت برایم نیست. به جایی می‌روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکم فرماست و خود روشنی هم تاریکی است.

²²the land dark as midnight, of the shadow of death, without any order, where the light is as midnight.’”

²² به جایی می‌روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکم فرماست و خود روشنی هم تاریکی است.