¹Then Job answered,

¹ من این سخنان را بسیار شنیده‌ام. تسلّی شما مرا زیادتر عذاب می‌دهد.

²“I have heard many such things. You are all miserable comforters!

² تا به کی به این حرفهای بیهوده ادامه می‌دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

³Shall vain words have an end? Or what provokes you that you answer?

³ اگر من هم به جای شما بودم می‌توانستم چنین سخنانی بگویم و به عنوان اعتراض سر خود را تکان بدهم.

⁴I also could speak as you do. If your soul were in my soul’s place, I could join words together against you, and shake my head at you,

⁴ امّا من شما را نصیحت می‌کردم و با سخنان گرم، شما را تسلّی می‌دادم.

⁵but I would strengthen you with my mouth. The solace of my lips would relieve you.

⁵ هرچه بگویم، از درد و رنج من کاسته نمی‌شود و اگر هم ساکت بمانم، دردم دوا نخواهد شد.

⁶“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?

⁶ زیرا تو ای خدا، مرا از زندگی خسته کرده‌ای و خانواده‌ام را از بین برده‌ای.

⁷But now, God, you have surely worn me out. You have made desolate all my company.

⁷ تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. من لاغر و استخوانی شده‌ام و مردم این را نتیجهٔ گناهان من می‌دانند.

⁸You have shriveled me up. This is a witness against me. My leanness rises up against me. It testifies to my face.

⁸ تو با خشم خود، گوشت بدنم را پاره کرده‌ای، با دیدهٔ نفرت به من نگاه می‌کنی و مرا دشمن خود می‌پنداری.

⁹He has torn me in his wrath, and persecuted me. He has gnashed on me with his teeth. My adversary sharpens his eyes on me.

⁹ مردم مرا مسخره می‌کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می‌زنند.

¹⁰They have gaped on me with their mouth. They have struck me on the cheek reproachfully. They gather themselves together against me.

¹⁰ خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

¹¹God delivers me to the ungodly, and casts me into the hands of the wicked.

¹¹ من زندگی آرام و آسوده‌ای داشتم، امّا او گلوی مرا گرفت و مرا تکه‌تکه کرد. حالا هم مرا هدف خود قرار داده،

¹²I was at ease, and he broke me apart. Yes, he has taken me by the neck, and dashed me to pieces. He has also set me up for his target.

¹² تیرهای خود را از هر سو به سوی من پرتاب می‌کند، مرا زخمی می‌کند و رحمی نشان نمی‌دهد.

¹³His archers surround me. He splits my kidneys apart, and does not spare. He pours out my gall on the ground.

¹³ او مانند یک جنگجو حمله می‌کند و پی‌در‌پی مرا زخمی می‌کند.

¹⁴He breaks me with breach on breach. He runs on me like a giant.

¹⁴ لباس سوگواری پوشیده و در خاک ذلّت نشسته‌ام.

¹⁵I have sewed sackcloth on my skin, and have thrust my horn in the dust.

¹⁵ از بس گریه کرده‌ام، چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فراگرفته است.

¹⁶My face is red with weeping. Deep darkness is on my eyelids.

¹⁶ امّا من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

¹⁷Although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.

¹⁷ ای زمین، خون مرا مپوشان و مگذار فریاد عدالت‌خواهی من خاموش گردد.

¹⁸“Earth, don’t cover my blood. Let my cry have no place to rest.

¹⁸ شاهد من در آسمان است و برای من شفاعت می‌کند.

¹⁹Even now, behold, my witness is in heaven. He who vouches for me is on high.

¹⁹ دوستان من مسخره‌ام می‌کنند، امّا من سیل اشک را در حضور خدا جاری می‌سازم

²⁰My friends scoff at me. My eyes pour out tears to God,

²⁰ و پیش او التماس می‌کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود. زیرا بزودی می‌میرم و به جایی می‌روم که از آنجا امید بازگشت نیست.

²¹that he would maintain the right of a man with God, of a son of man with his neighbor!

²¹ زیرا بزودی می‌میرم و به جایی می‌روم که از آنجا امید بازگشت نیست.

²²For when a few years have come, I shall go the way of no return.