¹“My spirit is consumed. My days are extinct, And the grave is ready for me.

¹ روح من شکسته و عمر من به پایان رسیده و پایم به لب گور رسیده است.

²Surely there are mockers with me. My eye dwells on their provocation.

² در همه‌جا می‌بینم که چگونه مردم مرا مسخره می‌کنند.

³“Now give a pledge, be collateral for me with yourself. Who is there who will strike hands with me?

³ خدایا، تو خودت شاهد من باش، زیرا هیچ‌کس از من حمایت نمی‌کند، همه مرا گناهکار می‌دانند، تو هم آنها را کور کرده‌ای و نمی‌توانند حقیقت را درک کنند. نگذار که آنها بر من پیروز شوند.

⁴For you have hidden their heart from understanding, Therefore you shall not exalt them.

⁴ کسی‌که برای کسب منفعت از دوستان خود بدگویی کند، فرزندانش کور می‌شوند.

⁵He who denounces his friends for a prey, Even the eyes of his children shall fail.

⁵ خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم ساخته و آنها به رویم تف می‌کنند.

⁶“But he has made me a byword of the people. They spit in my face.

⁶ چشمانم از غم تار گشته‌اند و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است.

⁷My eye also is dim by reason of sorrow. All my members are as a shadow.

⁷ آنانی که خود را درستکار می‌دانند، تعجّب می‌کنند؛ و آنها همگی مرا به بی‌خدایی متّهم کرده‌اند.

⁸Upright men shall be astonished at this. The innocent shall stir up himself against the godless.

⁸ اشخاص نیک در کارهای خوب پیشرفت می‌نمایند و روز‌به‌روز قویتر می‌گردند.

⁹Yet shall the righteous hold on his way. He who has clean hands shall grow stronger and stronger.

⁹ اگر همه بیایید و در برابر من بایستید، گمان نمی‌کنم که بتوانم شخص فهمیده‌ای در بین شما پیدا کنم.

¹⁰But as for you all, come on now again; I shall not find a wise man among you.

¹⁰ عمر من به پایان رسیده است و آرزوهایم همه نقش بر آب شده‌اند.

¹¹My days are past, my plans are broken off, as are the thoughts of my heart.

¹¹ دوستانم می‌گویند: «از پی شامِ تاریک، روز روشن می‌آید.» امّا خودم می‌دانم که من همیشه در تاریکی باقی خواهم ماند.

¹²They change the night into day, saying ‘The light is near’ in the presence of darkness.

¹² یگانه آرزوی من این است که به دنیای مردگان بروم و آنجا خانهٔ ابدی من باشد.

¹³If I look for Sheol Sheol is the place of the dead. as my house, if I have spread my couch in the darkness,

¹³ گور را پدر و کِرمی را که مرا می‌خورد، مادر و خواهر خود خواهم خواند.

¹⁴If I have said to corruption, ‘You are my father;’ to the worm, ‘My mother,’ and ‘my sister;’

¹⁴ امید من کجاست؟ چه کسی آن را برایم پیدا می‌کند؟ امید من با من به گور نمی‌رود و با هم یک‌‌جا خاک نمی‌شویم.

¹⁵where then is my hope? as for my hope, who shall see it?

¹⁵ امید من با من به گور نمی‌رود و با هم یک‌‌جا خاک نمی‌شویم.

¹⁶Shall it go down with me to the gates of Sheol Sheol is the place of the dead. , or descend together into the dust?”