¹Then Job answered,

¹ تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

²“How long will you torment me, and crush me with words?

² بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

³You have reproached me ten times. You aren’t ashamed that you attack me.

³ اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

⁴If it is true that I have erred, my error remains with myself.

⁴ شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

⁵If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach;

⁵ درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

⁶know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.

⁶ حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

⁷“Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.

⁷ خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

⁸He has walled up my way so that I can’t pass, and has set darkness in my paths.

⁸ او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

⁹He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.

⁹ از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

¹⁰He has broken me down on every side, and I am gone. My hope he has plucked up like a tree.

¹⁰ آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

¹¹He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries.

¹¹ لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

¹²His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.

¹² او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

¹³“He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me.

¹³ خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

¹⁴My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me.

¹⁴ و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

¹⁵Those who dwell in my house, and my maids, count me for a stranger. I am an alien in their sight.

¹⁵ خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

¹⁶I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth.

¹⁶ زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

¹⁷My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother.

¹⁷ حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

¹⁸Even young children despise me. If I arise, they speak against me.

¹⁸ دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

¹⁹All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me.

¹⁹ از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

²⁰My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.

²⁰ شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

²¹“Have pity on me, have pity on me, you my friends; for the hand of God has touched me.

²¹ چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

²²Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

²² ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

²³“Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book!

²³ و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

²⁴That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever!

²⁴ امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

²⁵But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth.

²⁵ یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

²⁶After my skin is destroyed, then in my flesh shall I see God,

²⁶ او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

²⁷Whom I, even I, shall see on my side. My eyes shall see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.

²⁷ وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید. پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

²⁸If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me,

²⁸ پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

²⁹be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”