¹So these three men ceased to answer Job, because he was righteous in his own eyes.

¹ آن سه دوست ایّوب دیگر جوابی نداشتند که به او بدهند، زیرا او خودش را بی‌گناه می‌دانست.

²Then the wrath of Elihu the son of Barachel, the Buzite, of the family of Ram, was kindled against Job. His wrath was kindled because he justified himself rather than God.

² آنگاه شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از خاندان رام، که در آنجا حاضر بود خشمگین شد، چون ایّوب خود را بی‌گناه می‌دانست و خدا را متّهم می‌کرد.

³Also his wrath was kindled against his three friends, because they had found no answer, and yet had condemned Job.

³ او همچنین بر آن سه دوست ایّوب خشمگین بود؛ زیرا هرچند جواب درستی نداشتند تا ایّوب را قانع کنند که گناهکار است، او را محکوم می‌ساختند.

⁴Now Elihu had waited to speak to Job, because they were elder than he.

⁴ الیهو تا آن لحظه صبر کرده و به ایّوب جوابی نداده بود، چون دیگران از او بزرگتر بودند.

⁵When Elihu saw that there was no answer in the mouth of these three men, his wrath was kindled.

⁵ ولی وقتی دید که آنها ساکت مانده‌اند، خشمگین شد.

⁶Elihu the son of Barachel the Buzite answered, “I am young, and you are very old; Therefore I held back, and didn’t dare show you my opinion.

⁶ پس الیهو رشتهٔ سخن را به دست گرفته گفت: چون من جوانتر از شما هستم، بنابراین ترسیدم که اظهار عقیده کنم.

⁷I said, ‘Days should speak, and multitude of years should teach wisdom.’

⁷ به خود گفتم که شما پیرترید و باید از روی تجربهٔ سالهای عمر خود با حکمت سخن بگویید.

⁸But there is a spirit in man, and the breath of the Almighty gives them understanding.

⁸ امّا این روح خدای قادر مطلق است که به انسان حکمت می‌بخشد،

⁹It is not the great who are wise, nor the aged who understand justice.

⁹ سن و سال نیست که به ما حکمت می‌آموزد یا کمک می‌کند که بفهمیم چه چیزی درست است.

¹⁰Therefore I said, ‘Listen to me; I also will show my opinion.’

¹⁰ پس حالا به من گوش بدهید، تا نظر خود را برای شما بیان کنم.

¹¹“Behold, I waited for your words, and I listened for your reasoning, while you searched out what to say.

¹¹ من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

¹²Yes, I gave you my full attention, but there was no one who convinced Job, or who answered his words, among you.

¹² نگویید که ما حکیم هستیم و تنها خدا می‌تواند گناهکار را به‌خاطر گناهش مقصّر بداند.

¹³Beware lest you say, ‘We have found wisdom, God may refute him, not man;’

¹³ ایّوب با شما صحبت می‌کرد نه با من. اگر با من صحبت می‌کرد، طور دیگری به او جواب می‌دادم.

¹⁴for he has not directed his words against me; neither will I answer him with your speeches.

¹⁴ شما دیگر جرأت ندارید که جوابی بدهید یا حرفی بزنید.

¹⁵“They are amazed. They answer no more. They don’t have a word to say.

¹⁵ اکنون چون شما سکوت کرده‌اید، من نمی‌توانم خاموش بنشینم و چیزی نگویم.

¹⁶Shall I wait, because they don’t speak, because they stand still, and answer no more?

¹⁶ من می‌خواهم حرف خود را بزنم و عقیدهٔ خود را بیان کنم،

¹⁷I also will answer my part, and I also will show my opinion.

¹⁷ زیرا حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

¹⁸For I am full of words. The spirit within me constrains me.

¹⁸ دل من مثل مَشکِ شراب پُر و نزدیک به ترکیدن است.

¹⁹Behold, my breast is as wine which has no vent; like new wineskins it is ready to burst.

¹⁹ تا حرف نزنم آرام نمی‌گیرم، پس باید حرف بزنم.

²⁰I will speak, that I may be refreshed. I will open my lips and answer.

²⁰ من از کسی طرفداری نمی‌کنم و از روی چاپلوسی حرف نمی‌زنم، زیرا اگر تملّق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می‌دهد.

²¹Please don’t let me respect any man’s person, neither will I give flattering titles to any man.

²¹ زیرا اگر تملّق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می‌دهد.

²²For I don’t know how to give flattering titles; or else my Maker would soon take me away.