¹Then Eliphaz the Temanite answered,

¹ ایّوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم، آزرده نمی‌شوی؟ من دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

²“If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?

² ببین، تو به افراد بسیاری تعلیم داد‌ه‌ای و به مردمان ضعیف دلگرمی و قوّت قلب بخشیده‌ای.

³Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.

³ با سخنان تشویق کننده، مردم را از لغزش بازداشته‌ای و به زانوان لرزان نیرو داد‌ه‌ای.

⁴Your words have supported him who was falling, You have made firm the feeble knees.

⁴ امّا اکنون که خودت دچار مشکلات شده‌ای، پریشان گشته‌ای.

⁵But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.

⁵ تو شخصی پرهیزکار بودی و زندگی بی‌عیبی داشتی، پس در این حال هم باید امید و اعتمادت را از دست ندهی.

⁶Isn’t your piety your confidence? Isn’t the integrity of your ways your hope?

⁶ فکر کن، آیا هرگز دیده‌ای که شخص بی‌گناهی هلاک شود و یا مرد درستکاری از بین برود؟

⁷“Remember, now, whoever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?

⁷ درحالی‌که من دیده‌ام، کسانی‌که شرارت و ظلم را می‌کارند، شرارت و ظلم را درو می‌کنند.

⁸According to what I have seen, those who plow iniquity, and sow trouble, reap the same.

⁸ توفان غضب خدا آنها را از بین می‌برد و با آتش خشم خود آنها را می‌سوزاند.

⁹By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.

⁹ مردم شریر مانند شیرِ درّنده می‌غرّند، امّا خدا آنها را خاموش می‌سازد و دندانهایشان را می‌شکند.

¹⁰The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.

¹⁰ مانند شیر نر از بی‌غذایی و گرسنگی ضعیف می‌شوند و می‌میرند و فرزندانشان نیز پراکنده می‌شوند.

¹¹The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.

¹¹ وقتی در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی به صورت زمزمهٔ آهسته به گوش من رسید.

¹²“Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.

¹² وحشت مرا فراگرفت، تنم به لرزه آمد.

¹³In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,

¹³ شبحی از برابر من گذشت و از ترس، موی بر بدنم راست شد.

¹⁴fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.

¹⁴ می‌دانستم که شبح در آنجا حضور دارد، امّا نمی‌توانستم آن را ببینم. در آن سکوت شب، این صدا به گوشم رسید:

¹⁵Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.

¹⁵ «آیا انسان فانی می‌تواند در نظر خدا که خالق اوست، پاک و بی‌عیب باشد؟

¹⁶It stood still, but I couldn’t discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,

¹⁶ او حتّی بر خادمان آسمانی خود اعتماد نمی‌کند و فرشتگانش هم در نظر او پاک نیستند،

¹⁷‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?

¹⁷ چه رسد به آنهایی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید از بین می‌روند.

¹⁸Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.

¹⁸ ممکن است صبح زنده باشند، ولی بدون هیچ خبری، قبل از غروب می‌میرند. رشتهٔ زندگی‌شان پاره می‌شود و در جهالت و نادانی از بین می‌روند.»

¹⁹How much more, those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!

¹⁹ رشتهٔ زندگی‌شان پاره می‌شود و در جهالت و نادانی از بین می‌روند.»

²⁰Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.

²¹Isn’t their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’