¹Praise Yahweh! Give thanks to Yahweh, for he is good, for his loving kindness endures forever.

¹ خداوند را شکر کنید! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست؛ و محبّت پایدار او جاودانه است.

²Who can utter the mighty acts of Yahweh, or fully declare all his praise?

² چه کسی می‌تواند کارهای عظیمی را که او انجام داده است، بیان کند؟ چه کسی می‌تواند شکر او را آن‌طور که شایسته است، بجا آورد؟

³Blessed are those who keep justice. Blessed is one who does what is right at all times.

³ خوشا به حال کسانی‌که احکام او را بجا می‌آورند و همیشه آنچه را که درست است انجام می‌دهند.

⁴Remember me, Yahweh, with the favor that you show to your people. Visit me with your salvation,

⁴ خداوندا، وقتی قوم خود را یاری می‌کنی، مرا هم به یادآور. وقتی آنها را نجات می‌دهی، مرا هم نجات بده

⁵that I may see the prosperity of your chosen, that I may rejoice in the gladness of your nation, that I may glory with your inheritance.

⁵ تا سعادت قوم خود را ببینم و در شادمانی امّت تو شریک گردم و در افتخاری که به قوم خود می‌بخشی، سهیم باشم.

⁶We have sinned with our fathers. We have committed iniquity. We have done wickedly.

⁶ ما هم مانند اجداد خود گناهکار هستیم، ما نیز خطا کرده و شرارت ورزیده‌ایم.

⁷Our fathers didn’t understand your wonders in Egypt. They didn’t remember the multitude of your loving kindnesses, but were rebellious at the sea, even at the Red Sea or, Sea of Reeds .

⁷ اجداد ما در مصر، کارهای عجیب تو را درک نکردند، آنها مهر و محبّت پایدار تو را فراموش کردند و در ساحل دریای سرخ علیه قادر متعال شورش کردند.

⁸Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power known.

⁸ امّا او همان‌طور که وعده داده بود، آنها را رهایی داد تا قدرت عظیم خود را نشان دهد.

⁹He rebuked the Red Sea or, Sea of Reeds also, and it was dried up; so he led them through the depths, as through a desert.

⁹ او به دریای سرخ فرمان داد و دریا خشک شد؛ و قوم خود را از میان دریا از روی خشکی گذرانید.

¹⁰He saved them from the hand of him who hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.

¹⁰ آنها را از دست آنانی که از ایشان نفرت داشتند، رهانید و از چنگ دشمنانشان نجات داد.

¹¹The waters covered their adversaries. There was not one of them left.

¹¹ امّا آب، تمام دشمنان آنها را غرق کرد به طوری که حتی یکی از آنان هم باقی نماند.

¹²Then they believed his words. They sang his praise.

¹² در آن وقت آنها به وعدهٔ او ایمان آوردند و برای او سرود شکرگزاری خواندند.

¹³They soon forgot his works. They didn’t wait for his counsel,

¹³ امّا آنها بزودی همهٔ کارهای او را فراموش کردند و منتظر مشورت و نصایح او نشدند.

¹⁴but gave in to craving in the desert, and tested God in the wasteland.

¹⁴ بلکه با خواهش‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا آزمودند.

¹⁵He gave them their request, but sent leanness into their soul.

¹⁵ پس او آنچه را که خواسته بودند، به ایشان عطا کرد، امّا مرض کشنده‌ای در بین آنها فرستاد.

¹⁶They envied Moses also in the camp, and Aaron, Yahweh’s saint.

¹⁶ در بیابان به موسی و به هارون، خدمتگزار مقدّس خداوند حسادت ورزیدند.

¹⁷The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.

¹⁷ پس زمین دهان باز کرد و داتان و ابیرام و همراهانش را در خود فروبرد.

¹⁸A fire was kindled in their company. The flame burned up the wicked.

¹⁸ آتش بر پیروانشان بارید و همهٔ آن مردم شریر را سوزانید.

¹⁹They made a calf in Horeb, and worshiped a molten image.

¹⁹ آنها در دامنهٔ کوه سینا گوساله‌ای از طلا ساختند و آن بت را پرستش کردند.

²⁰Thus they exchanged their glory for an image of a bull that eats grass.

²⁰ مجسمهٔ یک گاوِ علفخوار را، بر خدای با عظمت و پُرجلال ترجیح دادند.

²¹They forgot God, their Savior, who had done great things in Egypt,

²¹ آنها خدایی را که با کارهای عجیب خود آنان را از مصر آزاد کرده بود، فراموش کردند،

²²Wondrous works in the land of Ham, and awesome things by the Red Sea or, Sea of Reeds .

²² کارهای عجیبی را که در زمین مصر انجام داد و یا آنچه را که در دریای سرخ کرد.

²³Therefore he said that he would destroy them, had Moses, his chosen, not stood before him in the breach, to turn away his wrath, so that he wouldn’t destroy them.

²³ وقتی خدا فرمود که می‌خواهد آن مردم را از بین ببرد، خادم برگزیدهٔ او موسی، در مقابل خدا به شفاعت ایستاد تا خشم او را برگرداند تا آنان را از بین نبرد.

²⁴Yes, they despised the pleasant land. They didn’t believe his word,

²⁴ آنها نخواستند که به آن سرزمین نیکو وارد شوند و به وعدهٔ خداوند اعتماد ننمودند.

²⁵but murmured in their tents, and didn’t listen to Yahweh’s voice.

²⁵ در چادر‌های خود نشستند و شکایت کردند و به دستورات خداوند گوش ندادند.

²⁶Therefore he swore to them that he would overthrow them in the wilderness,

²⁶ پس خداوند به طور بسیار جدّی قسم خورد که همه را در آن بیابان از بین ببرد

²⁷that he would overthrow their seed among the nations, and scatter them in the lands.

²⁷ و نسل ایشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده کند تا در سرگردانی بمیرند.

²⁸They joined themselves also to Baal Peor, and ate the sacrifices of the dead.

²⁸ در فغور، بت بعل را پرستیدند و از قربانی‌هایی که به بُتهای بی‌جان تقدیم شده بود، خوردند.

²⁹Thus they provoked him to anger with their deeds. The plague broke in on them.

²⁹ با رفتار خود، خداوند را به خشم آوردند و به‌خاطر آن به بلا دچار شدند.

³⁰Then Phinehas stood up, and executed judgment, so the plague was stopped.

³⁰ پس فینحاس، برخاسته و مجرمین را مجازات نمود و وبا از بین رفت.

³¹That was credited to him for righteousness, for all generations to come.

³¹ این کار نیک فینحاس در پیشگاه خدا مقبول گردید و تا به ابد از آن یاد خواهد شد.

³²They angered him also at the waters of Meribah, so that Moses was troubled for their sakes;

³² در کنار چشمهٔ مریبه، خشم خداوند را برانگیختند، به طوری که به‌خاطر آن، موسی دچار زحمت گردید.

³³because they were rebellious against his spirit, he spoke rashly with his lips.

³³ چون آن‌چنان او را به ستوه آورده بودند که سخنان ناسزا گفت.

³⁴They didn’t destroy the peoples, as Yahweh commanded them,

³⁴ آن قومهایی را که خداوند دستور داده بود از بین ببرند نکشتند،

³⁵but mixed themselves with the nations, and learned their works.

³⁵ بلکه با آنها ازدواج کردند و از رفتار بت‌پرستانهٔ آنها پیروی نمودند.

³⁶They served their idols, which became a snare to them.

³⁶ بُتهای آنها را پرستش کردند و در نتیجه اسباب سقوط خود را فراهم کردند.

³⁷ پسران و دختران خود را برای بُتهای کنعان قربانی نمودند.

³⁸They shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan. The land was polluted with blood.

³⁸ خون پسران و دختران بی‌گناه خود را به‌خاطر بُتهای کنعان ریختند و آن سرزمین را با خون آلوده کردند.

³⁹Thus were they defiled with their works, and prostituted themselves in their deeds.

³⁹ به این ترتیب به‌خاطر رفتار بد خود، ناپاک گشتند و به خداوند خیانت ورزیدند.

⁴⁰Therefore Yahweh burned with anger against his people. He abhorred his inheritance.

⁴⁰ آنگاه خداوند بر قوم خود خشم نموده از آنها متنفّر گردید.

⁴¹He gave them into the hand of the nations. Those who hated them ruled over them.

⁴¹ پس آنها را به دست اقوامی که از آنها متنفّر بودند، سپرد و آنها بر ایشان حکمرانی نمودند.

⁴²Their enemies also oppressed them. They were brought into subjection under their hand.

⁴² دشمنانشان بر آنها ظلم نموده، آنها را خوار و ذلیل کردند.

⁴³Many times he delivered them, but they were rebellious in their counsel, and were brought low in their iniquity.

⁴³ خداوند بارها قوم خود را نجات داد، ولی هر بار آنها مجدداً به ضد خدا شورش نمودند، بیشتر در گناه فرو رفتند.

⁴⁴Nevertheless he regarded their distress, when he heard their cry.

⁴⁴ با وجود این، هرگاه از روی درماندگی به حضور خداوند زاری کردند، خداوند زاری آنها را شنید.

⁴⁵He remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his loving kindnesses.

⁴⁵ پیمانی را که با آنها بسته بود، به یاد آورد و به‌خاطر محبّت پایدارش، بر آنها رحمت فرموده، از گناهانشان چشم پوشید

⁴⁶He made them also to be pitied by all those who carried them captive.

⁴⁶ و دل مردمانی را که بر آنها ظلم می‌کردند، به رحم آورد.

⁴⁷Save us, Yahweh, our God, gather us from among the nations, to give thanks to your holy name, to triumph in your praise!

⁴⁷ ای خداوند خدای ما، ما را نجات بده، ما را از میان ممالک بیگانه به سرزمین خودمان بازگردان، تا از تو شکرگزار باشیم و نام پاک تو را ستایش کنیم. خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد؛ از ازل تا ابدالآباد! همهٔ مردم بگویند: «آمین!» خداوند را سپاس باد!

⁴⁸Blessed be Yahweh, the God of Israel, from everlasting even to everlasting! Let all the people say, “Amen.” Praise Yah! BOOK V

⁴⁸ خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد؛ از ازل تا ابدالآباد! همهٔ مردم بگویند: «آمین!» خداوند را سپاس باد!