¹Yahweh, don’t rebuke me in your anger, neither discipline me in your wrath.

¹ خداوندا، نسبت به من خشمگین مباش و در غضب خود مرا تنبیه نکن.

²Have mercy on me, Yahweh, for I am faint. Yahweh, heal me, for my bones are troubled.

² خداوندا، افسرده دلم، بر من رحم فرما؛ بسیار ناتوانم، پس ای خداوند یاریم کن.

³My soul is also in great anguish. But you, Yahweh—how long?

³ جان من بشدّت پریشان است. ای خداوند تا به کی صبر کنم؟

⁴Return, Yahweh. Deliver my soul, and save me for your loving kindness’ sake.

⁴ بیا ای خداوند و مرا نجات بده؛ مرا به به‌خاطر رحمت خود رهایی ده.

⁵For in death there is no memory of you. In Sheol Sheol is the place of the dead. , who shall give you thanks?

⁵ در دنیای مردگان یادی از تو نیست و کسی در آنجا تو را سپاس نمی‌گوید.

⁶I am weary with my groaning. Every night I flood my bed. I drench my couch with my tears.

⁶ از ناله خسته شده‌ام. هر شب سیل اشک در رختخواب من جاری است.

⁷My eye wastes away because of grief. It grows old because of all my adversaries.

⁷ به سختی می‌توانم ببینم؛ چشمانم ورم کرده‌اند زیرا از دست دشمنانم گریهٔ بسیار نموده‌ام.

⁸Depart from me, all you workers of iniquity, for Yahweh has heard the voice of my weeping.

⁸ ای بدکاران، از من دور شوید، زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است.

⁹Yahweh has heard my supplication. Yahweh accepts my prayer.

⁹ خداوند التماس مرا شنیده و دعای مرا مستجاب نموده است. دشمنانم بشدّت شرمنده گردیده و با خجالت از پیشگاه خداوند رانده می‌شوند.

¹⁰May all my enemies be ashamed and dismayed. They shall turn back, they shall be disgraced suddenly.

¹⁰ دشمنانم بشدّت شرمنده گردیده و با خجالت از پیشگاه خداوند رانده می‌شوند.