¹My cry goes to God! Indeed, I cry to God for help, and for him to listen to me.

¹ با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

²In the day of my trouble I sought the Lord. My hand was stretched out in the night, and didn’t get tired. My soul refused to be comforted.

² به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

³I remember God, and I groan. I complain, and my spirit is overwhelmed. Selah.

³ خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

⁴You hold my eyelids open. I am so troubled that I can’t speak.

⁴ خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

⁵I have considered the days of old, the years of ancient times.

⁵ به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

⁶I remember my song in the night. I consider in my own heart; my spirit diligently inquires:

⁶ تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

⁷“Will the Lord reject us forever? Will he be favorable no more?

⁷ «آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

⁸Has his loving kindness vanished forever? Does his promise fail for generations?

⁸ آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

⁹Has God forgotten to be gracious? Has he, in anger, withheld his compassion?” Selah.

⁹ آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

¹⁰Then I thought, “I will appeal to this: the years of the right hand of the Most High.”

¹⁰ پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

¹¹I will remember Yah’s deeds; for I will remember your wonders of old.

¹¹ من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

¹²I will also meditate on all your work, and consider your doings.

¹² دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

¹³Your way, God, is in the sanctuary. What god is great like God?

¹³ خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

¹⁴You are the God who does wonders. You have made your strength known among the peoples.

¹⁴ تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

¹⁵You have redeemed your people with your arm, the sons of Jacob and Joseph. Selah.

¹⁵ تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

¹⁶The waters saw you, God. The waters saw you, and they writhed. The depths also convulsed.

¹⁶ ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

¹⁷The clouds poured out water. The skies resounded with thunder. Your arrows also flashed around.

¹⁷ ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

¹⁸The voice of your thunder was in the whirlwind. The lightnings lit up the world. The earth trembled and shook.

¹⁸ صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

¹⁹Your way was through the sea; your paths through the great waters. Your footsteps were not known.

¹⁹ از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد. قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.

²⁰You led your people like a flock, by the hand of Moses and Aaron.

²⁰ قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.