¹Oh come, let’s sing to Yahweh. Let’s shout aloud to the rock of our salvation!

¹ بیایید خداوند را بسراییم و برای او که پشتیبان و نجات‌دهندهٔ ماست، آواز شادمانی سر دهیم.

²Let’s come before his presence with thanksgiving. Let’s extol him with songs!

² با شکرگزاری به پیشگاه او بیاییم و با سراییدن سرودهای شاد، او را پرستش نماییم.

³For Yahweh is a great God, a great King above all gods.

³ زیرا خداوند، خدای متعال است، پادشاه بزرگ بر تمام خدایان.

⁴In his hand are the deep places of the earth. The heights of the mountains are also his.

⁴ او فرمانروای سراسر زمین است، از اعماق اقیانوسها تا فراز بلندترین قلّه‌ها.

⁵The sea is his, and he made it. His hands formed the dry land.

⁵ زمین و دریاها همه به او تعلّق دارند زیرا که او آنها را ساخته است.

⁶Oh come, let’s worship and bow down. Let’s kneel before Yahweh, our Maker,

⁶ بیایید در پیشگاه او، سرِ تعظیم فرود آوریم و او را بپرستیم، بیایید در حضور او زانو بزنیم، زیرا که او ما را آفریده است.

⁷for he is our God. We are the people of his pasture, and the sheep in his care. Today, oh that you would hear his voice!

⁷ او خدای ما و ما قوم او هستیم، ما گلّهٔ او و او شبان ماست. به آنچه او امروز می‌گوید، گوش کنید:

⁸Don’t harden your heart, as at Meribah, as in the day of Massah in the wilderness,

⁸ «مانند اجدادتان در بیابان مریبا و مسّا، تمرّد نکنید.

⁹when your fathers tempted me, tested me, and saw my work.

⁹ آنها در آنجا مرا امتحان کردند، درحالی‌که همهٔ كارهایی را که انجام داده بودم، با چشمان خود دیده بودند.

¹⁰Forty long years I was grieved with that generation, and said, “It is a people that errs in their heart. They have not known my ways.”

¹⁰ مدّت چهل سال از آنها بیزار بودم و گفتم: این مردم ذاتاً گمراه هستند و از دستورات من سرپیچی می‌کنند! در خشم سوگند یاد کردم که آنها به آرامی من نخواهند رسید.»

¹¹Therefore I swore in my wrath, “They won’t enter into my rest.”

¹¹ در خشم سوگند یاد کردم که آنها به آرامی من نخواهند رسید.»