World English Bible

Somali

Job

30

1“But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to put with my sheep dogs.
1Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
2Of what use is the strength of their hands to me, men in whom ripe age has perished?
2Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
3They are gaunt from lack and famine. They gnaw the dry ground, in the gloom of waste and desolation.
3Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
4They pluck salt herbs by the bushes. The roots of the broom are their food.
4Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
5They are driven out from the midst of men. They cry after them as after a thief;
5Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
6So that they dwell in frightful valleys, and in holes of the earth and of the rocks.
6Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
7Among the bushes they bray; and under the nettles they are gathered together.
7Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
8They are children of fools, yes, children of base men. They were flogged out of the land.
8Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
9“Now I have become their song. Yes, I am a byword to them.
9Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
10They abhor me, they stand aloof from me, and don’t hesitate to spit in my face.
10Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
11For he has untied his cord, and afflicted me; and they have thrown off restraint before me.
11Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
12On my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet, They cast up against me their ways of destruction.
12Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
13They mar my path, They set forward my calamity, without anyone’s help.
13Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
14As through a wide breach they come, in the midst of the ruin they roll themselves in.
14Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
15Terrors have turned on me. They chase my honor as the wind. My welfare has passed away as a cloud.
15Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
16“Now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold on me.
16Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
17In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
17Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
18By great force is my garment disfigured. It binds me about as the collar of my coat.
18Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
19He has cast me into the mire. I have become like dust and ashes.
19Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
20I cry to you, and you do not answer me. I stand up, and you gaze at me.
20Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
21You have turned to be cruel to me. With the might of your hand you persecute me.
21Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
22You lift me up to the wind, and drive me with it. You dissolve me in the storm.
22Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
23For I know that you will bring me to death, To the house appointed for all living.
23Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
24“However doesn’t one stretch out a hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
24Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
25Didn’t I weep for him who was in trouble? Wasn’t my soul grieved for the needy?
25Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
26When I looked for good, then evil came; When I waited for light, there came darkness.
26Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
27My heart is troubled, and doesn’t rest. Days of affliction have come on me.
27Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
28I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
28Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
29I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
29Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
30My skin grows black and peels from me. My bones are burned with heat.
30Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.
31Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.
31Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.