1Then Job answered,
1Eyüp şöyle yanıtladı:
2“I have heard many such things. You are all miserable comforters!
2‹‹Buna benzer çok şey duydum,Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3Shall vain words have an end? Or what provokes you that you answer?
3Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4I also could speak as you do. If your soul were in my soul’s place, I could join words together against you, and shake my head at you,
4Yerimde siz olsaydınız,Ben de sizin gibi konuşabilirdim;Size karşı güzel sözler dizer,Başımı sallayabilirdim.
5but I would strengthen you with my mouth. The solace of my lips would relieve you.
5Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6“Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased?
6‹‹Konuşsam bile acım dinmez,Sussam ne değişir?
7But now, God, you have surely worn me out. You have made desolate all my company.
7Ey Tanrı, beni tükettin,Bütün ev halkımı dağıttın.
8You have shriveled me up. This is a witness against me. My leanness rises up against me. It testifies to my face.
8Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9He has torn me in his wrath, and persecuted me. He has gnashed on me with his teeth. My adversary sharpens his eyes on me.
9Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,Dişlerini gıcırdatıyor bana,Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10They have gaped on me with their mouth. They have struck me on the cheek reproachfully. They gather themselves together against me.
10İnsanlar bana dudak büküyor,Aşağılayarak tokat atıyor,Birleşiyorlar bana karşı.
11God delivers me to the ungodly, and casts me into the hands of the wicked.
11Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,Kötülerin kucağına atıyor.
12I was at ease, and he broke me apart. Yes, he has taken me by the neck, and dashed me to pieces. He has also set me up for his target.
12Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,Boynumdan tutup yere çaldı.Beni hedef yaptı kendine.
13His archers surround me. He splits my kidneys apart, and does not spare. He pours out my gall on the ground.
13Okçuları beni kuşatıyor,Acımadan böbreklerimi deşiyor,Ödümü yerlere döküyor.
14He breaks me with breach on breach. He runs on me like a giant.
14Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,Dev gibi üzerime saldırıyor.
15I have sewed sackcloth on my skin, and have thrust my horn in the dust.
15‹‹Giymek için çul diktim,Gururumu ayak altına aldım.
16My face is red with weeping. Deep darkness is on my eyelids.
16Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.
17Although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.
17Yine de ellerim şiddetten uzak,Duam içtendir.
18“Earth, don’t cover my blood. Let my cry have no place to rest.
18‹‹Ey toprak, kanımı örtme,Feryadım asla dinmesin.
19Even now, behold, my witness is in heaven. He who vouches for me is on high.
19Daha şimdiden tanığım göklerde,Beni savunan yücelerdedir.
20My friends scoff at me. My eyes pour out tears to God,
20Dostlarım benimle eğleniyor,Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;
21that he would maintain the right of a man with God, of a son of man with his neighbor!
21Tanrı kendisiyle insan arasındaİnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22For when a few years have come, I shall go the way of no return.
22‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.