¹Job again took up his parable, and said,

¹Eyüp yine anlatmaya başladı:

²“Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;

²‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi,Tanrının beni kolladığı,

³when his lamp shone on my head, and by his light I walked through darkness,

³Kandilinin başımın üstünde parladığı,Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

⁴as I was in the ripeness of my days, when the friendship of God was in my tent,

⁴Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi,Tanrının çadırımı dostça koruduğu,

⁵when the Almighty was yet with me, and my children were around me,

⁵Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu,Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

⁶when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil for me,

⁶Yollarımın sütle yıkandığı,Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

⁷when I went forth to the city gate, when I prepared my seat in the street.

⁷‹‹Kent kapısına gidipKürsümü meydana koyduğumda,

⁸The young men saw me and hid themselves. The aged rose up and stood.

⁸Gençler beni görüp gizlenir,Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

⁹The princes refrained from talking, and laid their hand on their mouth.

⁹Önderler konuşmaktan çekinir,Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

¹⁰The voice of the nobles was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.

¹⁰Soyluların sesi kesilir,Dilleri damaklarına yapışırdı.

¹¹For when the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it commended me:

¹¹Beni duyan kutlar,Beni gören överdi;

¹²Because I delivered the poor who cried, and the fatherless also, who had none to help him,

¹²Çünkü yardım isteyen yoksulu,Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

¹³the blessing of him who was ready to perish came on me, and I caused the widow’s heart to sing for joy.

¹³Ölmekte olanın hayır duasını alır,Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

¹⁴I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.

¹⁴Doğruluğu giysi gibi giyindim,Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

¹⁵I was eyes to the blind, and feet to the lame.

¹⁵Körlere göz,Topallara ayaktım.

¹⁶I was a father to the needy. The cause of him who I didn’t know, I searched out.

¹⁶Yoksullara babalık eder,Garibin davasını üstlenirdim.

¹⁷I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.

¹⁷Haksızın çenesini kırar,Avını dişlerinin arasından kapardım.

¹⁸Then I said, ‘I shall die in my own house, I shall number my days as the sand.

¹⁸‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum,‹Günlerim kum taneleri kadar çok.

¹⁹My root is spread out to the waters. The dew lies all night on my branch.

¹⁹Köküm sulara erişecek,Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

²⁰My glory is fresh in me. My bow is renewed in my hand.’

²⁰Aldığım övgüler tazelenecek,Elimdeki yay yenilenecek.›

²¹“Men listened to me, waited, and kept silence for my counsel.

²¹‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler,Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

²²After my words they didn’t speak again. My speech fell on them.

²²Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı,Sözlerim üzerlerine damlardı.

²³They waited for me as for the rain. Their mouths drank as with the spring rain.

²³Yağmuru beklercesine beni bekler,Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

²⁴I smiled on them when they had no confidence. They didn’t reject the light of my face.

²⁴Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı,Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

²⁵I chose out their way, and sat as chief. I lived as a king in the army, as one who comforts the mourners.

²⁵Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum,Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum,Yaslıları avutan biri gibiydim.