1Then Job answered,
1Eyüp şöyle yanıtladı:
2“Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
2‹‹Keşke üzüntüm tartılabilse,Acım teraziye konabilseydi!
3For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore have my words been rash.
3Denizlerin kumundan ağır gelirdi,Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
4For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
4Çünkü Her Şeye Gücü Yetenin okları içimde,Ruhum onların zehirini içiyor,Tanrının dehşetleri karşıma dizildi.
5Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
5Otu olan yaban eşeği anırır mı,Yemi olan öküz böğürür mü?
6Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
6Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi,Yumurta akında tat bulunur mu?
7My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
7Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum,Beni hasta ediyorlar.
8“Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
8‹‹Keşke dileğim yerine gelse,Tanrı özlediğimi bana verse!
9even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
9Kerem edip beni ezse,Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
10Be it still my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.
10Yine avunur,Amansız derdime karşın sevinirdim,Çünkü Kutsal Olanın sözlerini yadsımadım.
11What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
11Gücüm nedir ki, bekleyeyim?Sonum nedir ki, sabredeyim?
12Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of brass?
12Taş kadar güçlü müyüm,Etim tunçtan mı?
13Isn’t it that I have no help in me, That wisdom is driven quite from me?
13Çaresiz kalıncaKendimi kurtaracak gücüm mü olur?
14“To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
14‹‹Kederli insana dost sevgisi gerekir,Her Şeye Gücü Yetenden korkmaktan vaz geçse bile.
15My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
15Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı;Hani gürül gürül akan dereler vardır,
16Which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
16Eriyen buzlarla taşan,Kar sularıyla beslenen,
17In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
17Ama kurak mevsimde akmayan,Sıcakta yataklarında tükenen dereler...İşte öyle aldattılar beni.
18The caravans that travel beside them turn aside. They go up into the waste, and perish.
18O dereler için kervanlar yolundan sapar,Çöle çıkıp yok olurlar.Temanın kervanları su arar,Sabadan gelen yolcular umutla bakar.
19The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
20Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır,Hayal kırıklığına uğrarlar.
20They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
21Artık siz de bir hiç oldunuz,Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
21For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
22‹Benim için bir şey verin›Ya da, ‹Rüşvet veripBeni düşmanın elinden kurtarın,Acımasızların elinden alın› dedim mi?
22Did I say, ‘Give to me?’ or, ‘Offer a present for me from your substance?’
24‹‹Bana öğretin, susayım,Yanlışımı gösterin.
23or, ‘Deliver me from the adversary’s hand?’ or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors?’
25Doğru söz acıdır!Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
24“Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand wherein I have erred.
26Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz?Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
25How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
27Öksüzün üzerine kura çeker,Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
26Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
28‹‹Şimdi lütfedip bana bakın,Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
27Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
29Bırakın artık, haksızlık etmeyin,Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
28Now therefore be pleased to look at me, for surely I shall not lie to your face.
30Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu,Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
29Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
30Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?