¹“Isn’t a man forced to labor on earth? Aren’t his days like the days of a hired hand?

¹‹‹Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu,Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

²As a servant who earnestly desires the shadow, as a hireling who looks for his wages,

²Gölgeyi özleyen köle,Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

³so am I made to possess months of misery, wearisome nights are appointed to me.

³Miras olarak bana boş aylar verildi,Payıma sıkıntılı geceler düştü.

⁴When I lie down, I say, ‘When shall I arise, and the night be gone?’ I toss and turn until the dawning of the day.

⁴Yatarken, ‹Ne zaman kalkacağım› diye düşünüyorum,Ama gece uzadıkça uzuyor,Gün doğana dek dönüp duruyorum.

⁵My flesh is clothed with worms and clods of dust. My skin closes up, and breaks out afresh.

⁵Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,Çatlayan derimden irin akıyor.

⁶My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.

⁶‹‹Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,Umutsuz tükenmekte.

⁷Oh remember that my life is a breath. My eye shall no more see good.

⁷Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa,Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

⁸The eye of him who sees me shall see me no more. Your eyes shall be on me, but I shall not be.

⁸Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek,Senin gözlerin üzerimde olacak,Ama ben yok olacağım.

⁹As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol Sheol is the place of the dead. shall come up no more.

⁹Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi,Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

¹⁰He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.

¹⁰Bir daha evine dönmez,Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

¹¹“Therefore I will not keep silent. I will speak in the anguish of my spirit. I will complain in the bitterness of my soul.

¹¹‹‹Bu yüzden sessiz kalmayacak,İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim;Canımın acısıyla yakınacağım.

¹²Am I a sea, or a sea monster, that you put a guard over me?

¹²Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki,Başıma bekçi koydun?

¹³When I say, ‘My bed shall comfort me. My couch shall ease my complaint;’

¹³Yatağım beni rahatlatır,Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

¹⁴then you scare me with dreams, and terrify me through visions:

¹⁴Beni düşlerle korkutuyor,Görümlerle yıldırıyorsun.

¹⁵so that my soul chooses strangling, death rather than my bones.

¹⁵Öyle ki, boğulmayı,Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

¹⁶I loathe my life. I don’t want to live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.

¹⁶Yaşamımdan tiksiniyor,Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

¹⁷What is man, that you should magnify him, that you should set your mind on him,

¹⁷‹‹İnsan ne ki, onu büyütesin,Üzerinde kafa yorasın,

¹⁸that you should visit him every morning, and test him every moment?

¹⁸Her sabah onu yoklayasın,Her an onu sınayasın?

¹⁹How long will you not look away from me, nor leave me alone until I swallow down my spittle?

¹⁹Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın,Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

²⁰If I have sinned, what do I do to you, you watcher of men? Why have you set me as a mark for you, so that I am a burden to myself?

²⁰Günah işledimse, ne yaptım sana,Ey insan gözcüsü?Niçin beni kendine hedef seçtin?Sana yük mü oldum?

²¹Why do you not pardon my disobedience, and take away my iniquity? For now shall I lie down in the dust. You will seek me diligently, but I shall not be.”

²¹Niçin isyanımı bağışlamaz,Suçumu affetmezsin?Çünkü yakında toprağa gireceğim,Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.››